Gimnastyka Mózgu, czyli sposób na efektywną naukę We współczesnej szkole, w celu osiągnięcia określonych umiejętności szkolnych, wymaga się od dziecka ogromnej pracy umysłowej przy minimalnym wykorzystaniu ruchu. Takie nastawienie u niektórych uczniów budzi frustrację i lęk o to, czy sprostają stawianym
Definicja i obszar zastosowania Metoda stanowi zbiór określonych ćwiczeń ruchowych oraz statycznych pozycji ciała, których wykonywanie jest zalecane w celu poprawy zdolności uczenia się. Jest również nazywana gimnastyką mózgu (ang. Brain Gym®) lub kinezjologią edukacyjną (ang. Educational Kinesiology – Edu-K). Geneza, założenia i cele Metoda została opracowana w latach 70. ubiegłego wieku w Stanach Zjednoczonych przez Paula Dennisona oraz jego żonę Gail na bazie ich doświadczeń pracy z dziećmi, które miały trudności z przyswajaniem wiedzy. Autorzy metody obserwowali również uczestników maratonów biegowych i prowadzili studia w zakresie usprawniania funkcji wzroku, akupresury oraz kinezjologii stosowanej. Według Dennisonów podstawy teoretyczne ich metody związane są z funkcjonowaniem ludzkiego mózgu w trzech wymiarach: (1) lateralności (ang. laterality dimension), czyli komunikacji pomiędzy prawą i lewą półkulą mózgową – zdaniem autorów metody brak integracji w tym wymiarze stanowi najczęstszą przyczynę trudności w uczeniu się, (2) skupienia (ang. focus dimension), zależnego od koordynacji funkcji pnia mózgu i płata czołowego – zaburzenia tej integracji występują u dzieci z zespołami ADD i ADHD, (3) ześrodkowania (ang. centering dimension), związanego z funkcją systemu limbicznego. Usprawnienie integracji w obrębie tych trzech wymiarów stanowi zasadniczy cel tej metody. Dennisonowie definiują swoją metodę jako uczenie się poprzez ruch (ang. learning through movement). Zgodnie z założeniami twórców gimnastyki mózgu trudności w uczeniu się można zniwelować poprzez wykonywanie określonych ćwiczeń ruchowych w celu wytworzenia nowych połączeń nerwowych w obrębie mózgu oraz usprawnienie komunikacji nerwowej w systemie sensomotorycznym. Twierdzą, że uczenie się jest naturalną sferą działalności człowieka kontynuowaną przez całe życie, a u niektórych dzieci oraz osób dorosłych występują ukryte blokady, które utrudniają uczenie się i uniemożliwiają radzenie sobie ze stresem. Zdaniem Dennisonów blokady te można zlikwidować poprzez ukierunkowany ruch. W tym celu opracowali 26 ćwiczeń kinezjologii edukacyjnej. Ich wykonywanie ma oddziaływać między innymi na zwiększenie koncentracji, poprawę pamięci, umiejętności czytania, pisania, słuchania ze zrozumieniem, usprawnienie koordynacji ruchowej, redukcję stresu oraz możliwość szybkiego rozluźnienia się. Wykonywanie interesujących dla dzieci oraz osób dorosłych i starszych ćwiczeń proponowanych przez Dennisonów może wzbogacać warsztat pracy pedagogów i terapeutów wykorzystujących korzystne oddziaływanie ruchem na organizm człowieka. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że spontaniczna potrzeba ruchu u dzieci jest obecnie często hamowana poprzez zdobycze cywilizacji, takie jak telewizja i komputer. Ze szklanego ekranu dziecko zdobywa informacje z ograniczonym bodźcowaniem sensorycznym. Siedząc w bezruchu, słabo aktywuje system przedsionkowy, stanowiący jeden z podstawowych systemów utrzymania równowagi ciała, często siedzi długo i niedbale, co wpływa na ograniczenie sprawności fizycznej i może skutkować niekorzystnymi zmianami w sferze psychicznej. Z tego względu interesująca i stosunkowo łatwa do przeprowadzenia stymulacyjna aktywność ruchowa, jaką proponuje metoda Dennisona, może się przyczyniać do poprawy zdolności uczenia się. Opis Postępowanie wg metody Dennisona bazuje na: wykonywaniu naprzemiennych ruchów kończyn górnych i dolnych (np. dotykanie łokciem do przeciwległego kolana podczas marszu w miejscu, w pozycji siedzącej czy leżeniu na plecach), wykonywaniu ruchów z przekraczaniem środkowej linii ciała (np. ćwiczenie „leniwa ósemka”, balansowanie na małej płaszczyźnie podparcia), stosowaniu określonych statycznych pozycji ciała, np. pozycji Cooka (w pozycji stojącej lub leżącej utrzymanie pozycji ze skrzyżowanymi nogami oraz rękami, z równoczesnym dociskaniem języka do podniebienia), rysowaniu oburącz symetrycznych obrazów, np. w jednym czasie rysowanie lewą ręką lewej części figury, a prawą ręka jej lustrzanego odbicia, ucisku na określone struktury, np. w okolicy podobojczykowej w celu stymulacji receptorów zlokalizowanych w obrębie dużych naczyń krwionośnych, piciu dużej ilości wody mineralnej (zdaniem twórców metody inne produkty płynne nie dostarczają organizmowi wody optymalnej do wykorzystania w procesach komórkowych). Indywidualnie dobrany zestaw wybranych ćwiczeń, wykonywany regularne co najmniej przez 4 tygodnie, ma aktywować mózg do pożądanego gromadzenia i przetwarzania informacji. Wszystkie ćwiczenia zostały podzielone na 4 grupy: ćwiczenia aktywizujące, np. leniwa ósemka, słoń, kołyska na leżąco, ćwiczenia wydłużająco-rozciągające, oddziałujące zwłaszcza na mięśnie okolic barków, ramion i szyi, mięśnie stopy i łydki, np. słoń, kobra (akumulator), zginanie stopy, pompowanie piętą (przyciskanie dzwonka), wypady, ćwiczenia energetyzujące, np. energetyczne ziewanie, kapturek myśliciela – masaż małżowin usznych, ćwiczenia wyciszająco-pogłębiające, np. pozycja Cooka. Kinezjologia edukacyjna wykorzystywana jest w pracy z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (np. dysgrafia, dysleksja), nadpobudliwymi psychoruchowo, oraz w celu usprawnienia procesów pamięci. To ostatnie zastosowanie może dotyczyć również osób dorosłych i starszych cierpiących na zaburzenia pamięci, np. osób z chorobą Alzheimera. Dowody naukowe Pomimo, że interesujący program ćwiczeń ruchowych kinezjologii edukacyjnej jest stosowany przez pedagogów oraz terapeutów w Polsce i na świecie od wielu lat, to teoretyczne założenia metody zostały podważone i określone jako pseudonaukowe w specjalnym raporcie przygotowanym na zlecenie Komitetu Neurobiologii PAN. Profesor Anna Grabowska, autorka „Opinii dotyczącej naukowych podstaw metody ’Kinezjologii Edukacyjnej’”, podkreśla brak współczesnych naukowych publikacji weryfikujących skuteczność tej metody. Badacze z dziedziny neurologii wskazują, że wykonywanie dowolnych ćwiczeń ruchowych usprawnia czas reakcji i efekt taki nie jest wyłączną domeną metody Dennisona. Twierdzą, że komercyjny sukces metody może wynikać z przekonania nauczycieli, że stosowanie tej formy usprawniania procesu nauczania jest oparte na wiedzy naukowej. W internetowych bazach danych indeksujących artykuły naukowe znaleziono jedynie kilka doniesień na temat kinezjologii edukacyjnej, a w żadnym z tych badań nie porównywano efektów ćwiczeń Dennisona z innymi ćwiczeniami ruchowymi. Nie należy więc wysnuwać daleko idących wniosków o pozytywnych skutkach stosowania gimnastyki mózgu, jakie przedstawiają autorzy tej metody. Kontrowersyjne wydają się wyniki kilku badań oceniających skuteczność metody Dennisona, dotyczących wpływu gimnastyki mózgu na funkcje poznawcze u osób z chorobą Alzheimera oraz u dzieci z zaburzeniami słuchu. Badania te opublikowano tylko na oficjalnej stronie internetowej twórców metody. W jednym recenzowanym doniesieniu z zakresu Kinezjologii edukacyjnym z udziałem u 10 kobiet i 10 mężczyzn, indeksowanym w bazie Pub Med, oceniano wpływ wykonywania ćwiczeń na czas reakcji pod wpływem bodźca wzrokowego. Badani zostali losowo przydzieleni do grupy kontrolnej bądź do grupy wykonującej siedem ćwiczeń z zakresu metody Dennisona, a także do grupy wykonującej powtarzane ćwiczenia metody Dennisona. W badaniu po eksperymencie stwierdzono statystycznie istotne różnice w ocenie badanego parametru pomiędzy trzema wyodrębnionymi grupami badanych, przy czym poprawa wynosiła odpowiednio: 1%, 3% i 6%. Zaobserwowano również związek czasu reakcji z płcią – u mężczyzn czas reakcji w odpowiedzi na bodziec wzrokowy był krótszy. Wynik tego badania może potwierdzać, iż wybrane ćwiczenia ruchowe metody Dennisona mogą być skuteczne w zakresie usprawniania funkcji ruchowych i wzrokowo-motorycznych. Rozpowszechnienie Metoda ta jest szeroko stosowana w brytyjskich szkołach państwowych i polecana jako trening psychofizyczny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Metoda Dennisona rozpowszechniona jest także na niektórych obszarach Stanów Zjednoczonych i Kanady. W Polsce metodę tę stosuje się od lat 90. ubiegłego wieku w pracy pedagogów, logopedów, fizjoterapeutów, terapeutów zajęciowych oraz przedstawicieli innych zawodów w celu usprawnienia procesów edukacyjnych. Kursy dla instruktorów metody Dennisonów są ogólnodostępne i organizowane również w Polsce. Ryc. ósemka Ryc. symetrycznych figur oburącz Piśmiennictwo: 1. 2. 3. Hannaford C.: Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł. Podstawy kinezjologii edukacyjnej. Polskie Stowarzyszenie Kinezjologów we współpracy z Medyk Sp. z 1995. 4. Grabowska A.: Opinia dotycząca podstaw naukowych metody „Kinezjologii Edukacyjnej” oraz konsekwencji jej stosowania. Komitet Neurobiologii PAN, Warszawa 2006. 5. Sifft Khalsa Effect of educational kinesiology upon simple response times and choice response times. Percept. Mot. Skills 1991; 73: 1011–1015. 6. Demczuk-Włodarczyk E., Konieczna A., Fortuna M., Kaczmarek A.: Ocena sprawności psychomotorycznej osoby z niepełnosprawnością intelektualną uczęszczającej na zajęcia muzyczno-ruchowe. Postępy Rehabilitacji 2010; 3: 39–44. Kinezjologia edukacyjna jest inaczej nazywana gimnastyką mózgu. Metoda ta została stworzona przez doktora Paula Dennisona i odwołuje się do trzech funkcji mózgu - myślenia lateralnego, skupienia i ześrodkowania, czyli kreatywności, dostrzegania nowych możliwości oraz rozwiązania problemu innymi metodami.Gimnastyka mózgu stanowi część programu Kinezjologii Edukacyjnej. Kurs daje pełne kwalifikacje do wykorzystywanie metody w pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi (w tym ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi). Miejsce szkolenia: PCDN „P-IN” w Cieszynie, ul. Świeżego 8 Czas trwania: 32 godz. TERMINY: I SESJA: 19 maja 2023 (piątek) 2020 r. od 15:00 – 20:00 II SESJA: 20 maja 2023 (sobota) 2020 r. od 09:00 – 18:00 III SESJA: 21 maja 2023 (niedziela) 2020 r. od 09:00 – 14:30 Koszt: 725 zł/1 os. Zaliczka: 150 zł (płatna do 7 dni roboczych od zapisu na kurs. Zaliczka nie obowiązuję w przypadku zgłoszenia płatności przelewem przez placówkę). Reszta kwoty płatna do 15 maja 2022 Wszystkie informacje o warunkach płatności i uczestnictwa znajdują się w REGULAMINIE „Ruch jest drzwiami do uczenia się” P. Dennison Gimnastyka Mózgu dr Paula Dennisona jest kursem bazowym Kinezjologii Edukacyjnej – znanej i stosowanej w 80 krajach świata, holistycznej metody wspierającej procesy nauczania i uczenia się oraz korygowania dysfunkcji i dysharmonii rozwojowych. Jest to system prostych ćwiczeń psychofizycznych rozluźniających ciało i integrujących pracę mózgu. Systematyczne ich wykonywanie poprawia nasze funkcjonowanie: widzenie, słyszenie, pamięć, myślenie, pisanie, koncentrację, przywraca naturalną zdolność łatwego uczenia się. Badania dowodzą, że ludzie z trudnościami w nauce mają tendencje do korzystania z zasobów jednej półkuli mózgowej, ćwiczenia proponowane przez Kinezjologię Edukacyjną skutecznie pomagają dotrzeć do całego arsenału swoich możliwości. Kurs skierowany jest do: nauczycieli, psychologów, pedagogów, reedukatorów oraz innych osób pracujących z dziećmi oraz młodzieżą rehabilitantów, terapeutów pracujących z osobami dorosłymi np. w grupach wsparcia, rodziców dzieci z trudnościami w uczeniu się, wszystkich zainteresowanych własnym rozwojem. Celem metod Kinezjologicznych jest: aktywizacja mechanizmów naturalnego rozwoju, wykorzystanie naturalnych możliwości uczenia się (naturalnych koordynacji i nawyków), integracja funkcji półkul mózgowych, integracja funkcji poziomów rozwoju mózgu, rozwój ruchowy, emocjonalny i intelektualny. Korzyści – ta uniwersalna metoda ułatwia: pokonywanie stresu i napięcia wynikającego z trudności życia codziennego, komunikowanie się z innymi ludźmi, uczenie się i zdawanie egzaminów, przezwyciężanie trudności związanych z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, usuwanie blokad ukrytych w naszym ciele. Przyczynia się do: wzrostu rozumienia, poprawienia zdolności organizacyjnych, usprawnienia percepcji wzrokowo ruchowej i słuchowo ruchowej, poprawienie pamięci długo i krótkoterminowej, wzmocnienie koordynacji i współpracy półkul mózgowych, ułatwienia rozwoju abstrakcyjnego myślenia, wspomagania pozytywnego nastawienie i równowagi emocjonalnej. Kinezjologia Edukacyjna skierowana jest do dzieci: z deficytami uwagi (lęk, agresja), ze specyficznymi trudnościami w nauce (dysleksja, dysgrafia itp.), o specyficznych potrzebach edukacyjnych (upośledzenie umysłowe, autyzm, zespół Downa), z mózgowym porażeniem dziecięcym, z zaburzeniami sfery motywacyjnej. Skierowana jest również do młodzieży i dorosłych: z trudnościami w podejmowaniu decyzji oraz określaniu celów życiowych, poprawia funkcjonowanie umysłu (pamięć, koncentrację), terapia stresu (egzaminy, klasówki, rozmowy kwalifikacyjne), poprawia koordynację i percepcję otoczenia (egzaminy wymagające sprawności postrzegania i koordynacji np.: na prawo jazdy. Program: 1. Istota kinezjologii edukacyjnej. 2. Funkcje półkul mózgowych. 3. Funkcjonowanie organizmu na tzw. niskim i wysokim biegu. 4. Cztery grupy ćwiczeń GM i ich działanie: ćwiczenia na przekraczanie linii środka; ćwiczenia energetyzujące; ćwiczenia pogłębiające pozytywne nastawienie; ćwiczenia wydłużające. 5. Prawidłowe formułowanie celu. 6. Równoważenie pozytywnej postawy. 7. Lateralne przewzorowanie Dennisona. 8. Równoważenie widzenia. 9. Równoważenie słyszenia. 10. Równoważenie pisania. 11. Równoważenie wspaniałe obejmujące w/w obszary – narzędzie pracy terapeutycznej. 12. Trzy wymiary naszej inteligencji. 13. Równoważenie wymiaru lateralności /komunikacja/. 14. Równoważenie wymiaru ześrodkowania /organizacja/. 15. Równoważenie wymiaru skupienia /zrozumienie/. 16. Trójwymiarowa integracja przez ruch. 17. Równoważenie rozszerzone- nasze możliwości edukacyjne. 18. Ćwiczenia integrujące – ich działanie i zastosowanie. Po ukończeniu kursu otrzymują zaświadczenie umożliwiające wykorzystywanie metody w pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi (w tym ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi). Prowadzenie: Zajęcia prowadzi licencjonowana trenerka-instruktorka kinezjologii, członek Polskiego Stowarzyszenia Kinezjologów Danuta Kropiwnicka-SzulcPlik gimnastyka mózgu w pracy i zabawie 1(1).PDF na koncie użytkownika gulczynka • folder kanon P. Denissona • Data dodania: 9 sty 2011 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb.
Katalog Marta Adamska, 2021-04-09LibiążZajęcia przedszkolne, ArtykułyRuch jest drzwiami do uczenia się - Paul E. Dennison Autor metody Kinezjologii Edukacyjnej (KE) stwierdził, że ruch jest drzwiami do uczenia się, ponieważ ćwiczenia ruchowe KE podnoszą sprawność myślenia i działania w różnych sferach aktywności człowieka. Jest to metoda edukacyjna, pozwalająca uczyć się lekko, łatwo i przyjemnie. Odkrywcami ogromnych możliwości ruchu fizycznego, które mogą być wykorzystane zarówno przez dzieci jak i dorosłych są dr Paul Dennison i jego żona Gail Dennison. Paul Dennison, amerykański pedagog, opracował w latach 70-tych , proste ruchy przynoszące korzyści każdemu, niezależnie od wieku. Spośród nich wybrał te, które posiadają najbardziej zbawczy wpływ na dzieci i stworzył kanon podstawowych ćwiczeń, nazywając je Gimnastyka Mózgu (GM). GM to świadome wykorzystanie mięśni by wzbogacić odpowiednie partie mózgu o nowe połączenia nerwowe. Po wytworzeniu nowych połączeń – myśl przebiega szybciej i ze znacznie mniejszym wysiłkiem. Spotkanie z koleżanką zafascynowaną przebytym kursem z Kinezjologii Edukacyjnej-Brain Gym-Metody dr Paula Dennisona i Gail Dennison , zainspirowało mnie do zgłębienia tego tematu i podzielenia się zdobytą wiedzą z młodszymi stażem koleżankami wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego. Co to jest Kinezjologia Edukacyjna? Najbardziej ujęło mnie wyjaśnienie J. Zwoleńskiej w książce Twórcza kinezjologia w praktyce. Propozycje dla każdego , że KE zajmuje się ruchem oraz jego wpływem na uczenie się. W praktyce posługuje się prostymi ćwiczeniami pozwalającymi na usprawnienie koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz orientacji w schemacie ciała i przestrzeni – służąc tym samym zwiększeniu możliwości intelektualnych dziecka. KE wykorzystuje wzajemne zależności rozwoju fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego oraz odwołuje się do procesów rozwojowych oraz edukacyjnych. Ćwiczenia GM wg Dennisona występują w trzech wymiarach: • wymiar lateralności- są to ćwiczenia na przekroczenie linii środka, utworzonej przez prawą i lewą część ciała i mózgu; Ćwiczenia te stymulują pracę zarówno dużej jak i małej motoryki. Główny mechanizm „jedności myśli i ruchu”, będący podstawą tych ćwiczeń sprzyja udoskonaleniu i integracji połączeń prawej i lewej półkuli mózgu oraz całościowego odbioru materiału na poziomie analizy i uogólnień. Należą do nich: ruchy naprzemienne ( np. łokieć do kolana, dotykanie pięty, baletnica, narciarz), leniwe ósemki, symetryczne bazgranie, alfabetyczne ósemki, rowerek, słoń, wahadłowe ruchy głowy, oddychanie brzuchem, kołyska, kobra • wymiar stabilności – do niego należą ćwiczenia energetyzujące oraz pogłębiające; Ćwiczenia energetyzujące , czyli zapewniające niezbędną prędkość i intensywność przebiegu procesów nerwowych pomiędzy komórkami i grupami komórek nerwowych mózgu. Ćwiczenia pogłębiające pozytywną postawę, czyli sprzyjające pogłębieniu pozytywnego nastawienia i wpływające na emocjonalno-limbiczny układ mózgu, który współdziała z ośrodkami percepcji własnego „ja”. Stabilizują i rytmizują procesy nerwowe organizmu, co pomaga w nauce. Należą do nich: picie wody niegazowanej, punkty na myślenie, punkty uziemienia, punkty równowagi, pozycja Dennisona, punkty pozytywne, energetyczne ziewanie, kapturek myśliciela, punkty przestrzeni • wymiar koncentracji – do których należą ćwiczenia wydłużające; To ćwiczenia rozciągające mięśnie ciała. Gdy mięśnie są rozciągnięte i maja właściwą sobie długość, przekazują do mózgu sygnał informujący o tym, że człowiek jest rozluźniony, spokojny i gotowy do pracy poznawczej. Pomagają w uczeniu się, lepszym zapamiętaniu, koncentracji, myśleniu abstrakcyjnym. Są wskazane dla dzieci z trudnościami w uczeniu się, stale napiętych, przeżywających stres. Należą do nich: sowa, aktywna ręka, zginanie stopy, pompowanie piętą, sięganie po piłkę, wypady. Tak więc ćwiczenia z Kinezjologii Edukacyjnej znalazły szerokie zastosowanie w stymulacji pracy mózgu. Odpowiednio dobrane mogą zintegrować działanie dwóch półkul mózgowych i usprawnić pisanie, czytanie, wypowiadanie się, poprawić koncentrację, obniżyć poziom lęku ,a także wpłynąć regulująco na emocje. Korzystać z tych ćwiczeń mogą także nauczyciele. A oto opis niektórych z tych ćwiczeń. Zawsze powinny być poprzedzone ćwiczeniami wstępnymi PACE (picie wody, masowanie punktów na myślenie, ruchy naprzemienne, pozycja Dennisona). Opis ćwiczeń wstępnych „Gimnastyki Mózgu” Ć w i c z e n i a PA C E : • picie wody – korzystnie jest pić dziennie 25 ml wody na każdy kilogram masy ciała (Energetic – Energetyczność); • punkty na myślenie – jedną ręką masujemy dwa punkty znajdujące się pod obojczykiem z obu stron mostka, drugą rękę trzymamy na pępku. Układ powtarzamy, zmieniając rękę (Clear – Jasność); • ruchy naprzemienne – podnosimy do góry prawe kolano i dotykamy go lewą ręką, następnie podnosimy lewe kolano i dotykamy go prawą ręką, lekko skręcając całe ciało (Active – Aktywność). P o z y c j a D e n n i s o n a (Positive – Pozytywność): • część A – krzyżujemy nogi, ręce wyciągamy do przodu, dłonie odwracamy na zewnątrz, a kciuki kierujemy do dołu; krzyżujemy ręce, splatamy dłonie, przyciągamy do klatki piersiowej; językiem dotykamy podniebienia twardego. Możemy zamknąć oczy. Inne wykonanie: dłonie schowane pod pachami, kciuki na zewnątrz, nogi skrzyżowane, język przylega do podniebienia, oczy zamknięte. Dzieci mogą leżeć, stać, siedzieć, wykonując tę pozycję. • część B – nogi ustawione równolegle do siebie, dłonie złączamy opuszkami palców. Opis niektórych ćwiczeń „Gimnastyki Mózgu®” Słoń − stajemy w lekkim rozkroku z rozluźnionymi kolanami. Wyciągniętą ręką pokazujemy przed sobą punkt centralny wyobrażonej leniwej ósemki (leżąca ósemka). Przytulamy ucho do ramienia i kreślimy w przestrzeni leniwą ósemkę. Powtarzamy ćwiczenie po trzy, cztery razy każdą ręką. Sowa – jedna ręka na pępku, druga skrzyżnie na ramieniu, głowa zwrócona w stronę dłoni na ramieniu, powoli odwracamy głowę w kierunku drugiego ramienia z jednoczesnym, długim wydechem ustami. Punkty równowagi – palcami jednej ręki dotykamy wypukłości za uchem i przy podstawie czaszki, drugą trzymamy na pępku. Powtarzamy ćwiczenie, zmieniając układ rąk. Punkty pozytywne – końcami palców lekko dotykamy punktów znajdujących się między linią włosów a brwiami, na czole; oddychamy spokojnie, można zamknąć oczy. Zginanie stopy – siadamy, jedną nogę kładziemy na kolanie drugiej, z wydechem w stronę kolana, przy wdechu opuszczamy ją w przeciwnym kierunku. Wykonujemy ćwiczenie, dotykając rękami: przyczepy mięśni łydki (ścięgno Achillesa, przyczepy pod kolanem). Powtarzamy ćwiczenie, zmieniając układ nóg. Pompowanie piętą – stajemy prosto, odstawiamy nogę do tyłu (w jednej linii) z lekko uniesioną piętą. Podczas wydechu dociskamy piętę do podłogi, a przednią nogę uginamy w kolanie, pamiętając o niezginaniu w kolanie nogi odstawionej do tyłu. Robiąc wdech, ponownie unosimy piętę, a przy wydechu znów opuszczamy. Powtarzamy ćwiczenie, zmieniając nogi. Kapturek myśliciela – kciukiem i palcem wskazującym masujemy kilkakrotnie małżowinę uszną od góry do dołu, lekko ją rozwijając, następnie rozciągamy delikatnie małżowinę do góry, w bok i do dołu. Oddychanie przeponowe – dłonie kładziemy na wysokości pępka. Bierzemy głęboki wdech, dłonie oddalają się od siebie, powoli robimy wydech, dłonie zbliżają się do siebie. Energetyczne ziewanie – masując staw żuchwowo-skroniowy, otwieramy usta i głęboko ziewamy. Aktywna ręka – wyprostowaną rękę unosimy, chwytamy ją drugą ręką zza głowy poniżej łokcia i na wydechu naciskamy w czterech kierunkach (oporujemy); ręka naciskana stawia opór. Krążenie szyją – powolnym ruchem przenosimy głowę od ramienia do ramienia, pozwalając, by broda była jak najbliżej klatki piersiowej, robimy to na wydechu. W skrajnym bocznym położeniu głowy wykonujemy wdech i powtarzamy czynność. Rysowanie oburącz – rysujemy oburącz symetrycznie względem linii środka różne wzory w przestrzeni lub na płaszczyźnie. Kołyska – siadamy na podłodze, ręce lekko ugięte opierają się o podłoże, nogi złączone, zgięte w kolanach przenosimy z jednej strony na drugą, jednocześnie przekraczamy linię środka głową, spoglądając na pięty. Leniwa ósemka – na wysokości oczu, naprzeciw nosa wyznaczamy punkt. Od niego rozpoczynamy kreślenie kciukiem koła − w lewą stronę do góry. Po powrocie do punktu wyjścia rozpoczynamy kreślenie drugiego koła − w prawą stronę ku górze. Oczy podążają za ruchem ręki. Rysunek przypomina leżącą 8. Wielokrotnie powtarzamy ten ruch. To samo ćwiczenie wykonujemy drugą ręką, a potem obiema (dłonie ze splecionymi palcami, a kciuki ułożone w znak X). Alfabetyczna ósemka – rysujemy leniwą ósemkę. Wpisujemy w nią małe, pisane litery w lewej lub prawej połowie, w zależności od kierunku pisania, pierwszego odcinka litery, który ma być zgodny z kierunkiem ósemki. Po każdej literze kreślimy kilka leniwych ósemek i nakreślamy linię środka leniwej ósemki. Luźne skłony – siadamy, wyprostowane nogi krzyżujemy w kostkach, ręce unosimy, robimy skłon tułowia do przodu. Ruch ten wykonujemy na wydechu, kilkakrotnie przenosząc ciężar ciała z jednego pośladka na drugi. Ręce wraz z ciałem znajdują się po tej samej stronie. Prostując się, robimy wdech. Powtarzamy ćwiczenie, zmieniając układ nóg. Wypady – stajemy prosto, ręce opieramy na biodrach, jedną nogę odstawiamy w bok (stopy pod kątem 90o ), przy wydechu uginamy ją w kolanie (kolano nie może przekroczyć linii palców stopy), przenosząc na nią ciężar ciała. Robiąc wdech, prostujemy kolano. Scenariusze zajęć z ćwiczeniami Dennisona można znaleźć w książkach np. Twórcza kinezjologia w praktyce- praca zbiorowa, Radosna Kinezjologia – J. Zwoleńska. Bardzo pomocne będą także dwie książki :Rysowanie oburącz ,Wesołe ósemki Teresy Chojnackiej., jak również płyty CD: Get ready to learn /PACE/ z muzyką do rytmizacji , Kinezjologiczne nutki oraz CO+DVD Tańce w kręgu i Tańce integracyjne. Kinezjologia edukacyjna jest metodą kontrowersyjną. W podstawowym podręczniku KE „Kinezjologia dla dzieci” Dennison zapewnia rodziców i nauczycieli że „ wszystko, co tutaj przedstawiono, jest oparte na wiedzy z zakresu neurofizjologii.”Tymczasem opinia przedstawicieli świata nauki jest odmienna. W książce Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka, manipulacja?, która stanowi pokłosie konferencji naukowej z r. w Warszawie, zawarto pierwsze w Polsce ekspertyzy naukowe wielu autorytetów z różnych dziedzin: medycyny, socjologii, psychologii, teologii oraz terapeutów i pedagogów specjalnych, wykazujące pseudonaukowy charakter kinezjologii edukacyjnej. Odmienną opinię można znaleźć w książce Hanny Nikodemskiej El Tairy - Kinezjologia Edukacyjna- fenomen skuteczności. Jest to jedyna publikacja zawierająca prezentacje badań naukowych prowadzonych przez wybitnych i uznanych na świecie naukowców, których wnioski są zbieżne z założeniami dr Paula Dennisona. Kontrowersje i sprzeczne opinie na temat KE, nie przeszkodziły tej metodzie rozpowszechnić się na świecie a także w Polsce. Metoda ta niemająca potwierdzenia w badaniach naukowych, oparta na filozofii Wschodu, na przestrzeni 15 lat, w sposób niezauważony dotarła do polskich przedszkoli, szkół, również specjalnych, do ośrodków interwencji, rehabilitacji i poradni psychologiczno-pedagogicznych. Metoda kinezjologii edukacyjnej zyskuje wielką popularność , szczególnie w nauczaniu przedszkolnym, wczesnoszkolnym i w terapii pedagogicznej. Wydawnictwa pedagogiczne min. JUKA, opracowują zatwierdzone przez MEN programy nauczania na bazie kinezjologii, jak program Mój kuferek dla sześciolatków, który otrzymał w 2005 r. specjalny certyfikat MEN na Targach Edukacyjnych. Gdzie nauczyciele, terapeuci uczą się tej metody? Otóż nie tylko na kursach organizowanych przez Polskie Stowarzyszenie Kinezjologów. Aby wyjść naprzeciw potrzebom dzieci i młodzieży z problemami w uczeniu się, na etapie studiów pedagogicznych studenci poznają różnorodne metody pracy z dzieckiem. Jedną z nich jest metoda Kinezjologii Edukacyjnej- budząca wiele kontrowersji w środowisku polskich pedagogów i terapeutów. Studenci poznają jej podstawy teoretyczne oraz praktyczne. Zajęcia maja charakter obiektywny, studenci zapoznają się zarówno z zaletami jak i zagrożeniami stosowania metody w praktyce. Na krakowskiej uczelni zostały przeprowadzone badania w trakcie trwania dwóch lat akademickich- 2013/14 i 2014/15 na dwóch grupach studentów pedagogiki, którzy w ramach planu studiów poznawali metodę KE w wymiarze 30 godzin w formie warsztatowej. Celem badań było sprawdzenie, czy studenci zastosują metodę KE w przyszłej pracy terapeutycznej? Wszyscy badani studenci wyrazili chęć poznawania różnorodnych metod terapeutycznych, nawet budzących kontrowersje w środowisku specjalistów. Badani studenci (54 osoby) w przeważającej części ocenili metodę KE pozytywnie (85%) i wstępnie wyrazili gotowość do jej wykorzystania w przyszłej pracy terapeutycznej z dziećmi i młodzieżą (74%). Studenci pisali, że zastosują tę metodę , bo są proste ćwiczenia, łatwe do wykonywania przez dzieci nawet z dużymi deficytami, ma pozytywny wpływ na sferę emocji i uczuć uczestników terapii. Jest to dobra zabawa, ruch przede wszystkim. W Akademii im. J. Długosza w Częstochowie metodę KE wykorzystuje się na zajęciach z przedmiotów: edukacja zdrowotna, edukacja ekologiczna, metodyka nauczania zintegrowanego, terapia pedagogiczna. Studenci pedagogiki o specjalności nauczanie początkowe i wychowanie przedszkolne zachęcani są do własnych systematycznych ćwiczeń oraz opracowania zadań edukacyjnych dla dzieci w ramach praktyk pedagogicznych. Wykorzystują przykłady scenariuszy zajęć podane w książce Twórcza kinezjologia w praktyce, Propozycje dla każdego oraz video Kinezjologia Edukacyjna (wyd. KINED) lub CD Kinezjologiczne nutki (wyd. KINED), czasami również materiały instruktażowo-metodyczne Tańce w kręgu. Opinie nauczycieli, którzy stosują kinezjologię edukacyjną w pracy z dziećmi. • Wybrałyśmy ćwiczenia z KE, ponieważ są bardzo proste do wykonywania i modyfikacji, co je dodatkowo uatrakcyjnia. • Gimnastyka Mózgu to metoda prosta, naturalna, wolna od środków farmakologicznych i efektywna. Ćwiczenia można wykonywać w każdym miejscu, w każdym czasie i bez wydatku finansowego. • Od kilku lat stosujemy w pracy z dziećmi ćwiczenia Gimnastyki Mózgu i obserwujemy takie zjawiska, jak: wyciszenie się grupy, lepszą koncentrację podczas zajęć, łatwiejsze rozumienie poleceń, większą gotowość do wykonywania zadań, szybsze i efektywniejsze zapamiętywanie i uczenie się. Trudności występujące przy wykonywaniu poszczególnych ćwiczeń są dla nas sygnałem zaburzeń. • Zauważamy, iż dzieci poddające się tej metodzie przejawiają większe zaangażowanie podczas zajęć. Ponadto dostrzegalne jest coraz większa harmonijność ruchów oraz ich precyzja. Co więcej, dzieci są pewniejsze w określaniu prawej i lewej strony ciała, a także określenia stron w przestrzeni i na płaszczyźnie Przytoczone opinie potwierdzają zalety i korzyści stosowania tej metody. Nie można jednak nie zauważyć, że metoda ta oddziałuje wręcz aktywizuje ruch dziecka, który odgrywa bardzo istotną rolę w okresie dzieciństwa i odwołuję się do naturalnej potrzeby dziecka. Obecnie bardzo widoczne staje się ograniczenie swobody ruchowej dziecka, a wynika to chociażby z zamieszkania w dużych aglomeracjach miejskich, czy niekontrolowanej konsumpcji mediów. Prowadzi to do przyrostu dzieci mających wady postawy, nadwagę, problemy z koordynacją ruchową, trudności w szkole oraz – w zbyt małym zakresie - nieadekwatne do wieku, rozwinięte umiejętności społeczne. Myślę, że przytoczone argumenty przemawiające za stosowaniem kinezjologii edukacyjnej przekonają nauczycieli do ich włączania w proces nauczania - uczenia się, a można je stosować w różnorodnych formach, np. jako: • ćwiczenia śródlekcyjne, • ćwiczenia koncentrujące i wyciszające, które rozpoczynają zajęcia, • ćwiczenia uzupełniające, wplatane w treść programu, • ćwiczenia wchodzące w skład lekcji wychowania fizycznego, • ćwiczenia wzmacniające ogólną motorykę lub wzmacniające mięśnie biorące udział w pisaniu. Czyta się już o nauczycielach, którzy uczą w oparciu o autorskie programy z elementami edukacji kinezjologicznej. W styczniu 2004 r. w Częstochowie powstało Jurajskie Stowarzyszenie Kinezjologów. Uroczystość min. uświetniły pokazy ćwiczeń GM w wykonaniu częstochowskich przedszkolaków i uczniów szkoły podstawowej. Dużym zainteresowaniem cieszyły się relacje nauczycieli nauczania zintegrowanego, które opracowały autorskie programy dla swoich uczniów i podczas ich realizacji przeprowadzały badania pedagogiczne dotyczące efektywności nauczania szkolnego , wspomaganego KE. Autorski program ćwiczeń stymulujących dla dzieci siedmioletnich opracowała C. Grzywniak z Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Składa się on z dwóch części i powstał w oparciu o metodę P. Dennisona i założenia treningu relaksacji Jacobsona. Program może pełnić dwie funkcje: terapeutyczną i profilaktyczną. Reasumując , różnorodne są formy stosowania ćwiczeń GM w pracy z dziećmi, ale regularne ćwiczenia zaplanowane w programach autorskich z pewnością szybciej pozwolą osiągnąć zauważalne rezultaty. Jedną z pionierek GM jest dr Carla Hannaford – najzdolniejsza uczennica Paula Dennisona: utytułowany neurofizjolog z blisko trzydziestoletnim stażem pedagogicznym, prowadząca wykłady na całym świecie. W swojej książce Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł pisała: „ szkoły i wszelkie miejsca, gdzie ktoś się czegoś uczy, od przedszkoli do szkolenia w firmie, to oczywiste miejsce na wykorzystanie GM. Nie zdarzyło mi się, aby ćwiczenia wykonywane przez różne grupy ludzi, w różnym wieku i o różnych profesjach nie przyniosły sukcesu jeszcze bardziej efektywnego uczenia się. Pomagają one osobom młodym w przygotowaniu się do uczenia, a starszym w zachowaniu aktywnego myślenia i pamięci. Ale najbardziej znaczące przykłady poprawy po gimnastyce mózgu, których byłam świadkiem, zachodziły i zachodzą u dorosłych i dzieci, którzy zostali określeni jako: ”niewyuczalni”, z zaburzeniami koncentracji wraz z nadpobudliwością, upośledzeniem emocjonalnym”, z zespołem Downa. Gimnastyka Mózgu jest : niefarmakologiczna, prosta i bardzo efektywna. Zachowuje ona dobre zgranie układu umysł – ciało i pomaga wszystkim w ogólnym uczeniu. Obecnie wśród dużej liczby dzieci przedszkolnych i rozpoczynających naukę w pierwszej klasie można zauważyć nieharmonijny rozwój psychomotoryczny. Potrzebują one specjalnej stymulacji i uaktywnienia pewnych struktur mózgowych. Wsparcie, jakiego udziela kinezjolog, może dotyczyć różnych poziomów funkcjonowania, np. usprawnienia wzroku, słuchu i ruchu; trudności z pisaniem i czytaniem; braku koncentracji, motywacji; kłopotów z pamięcią; organizacji czasu, komunikacji. Po tym co przeczytałam na temat kinezjologii edukacyjnej myślę, że warto częściej włączać jej elementy do pracy z dziećmi przedszkolnymi. autor :Marta Adamska Bibliografia: • Dzionek E. i inni, Kinezjologia edukacyjna, Oficyna Wydawnicza „Impuls”2006 • Hannarord C., Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł, „Medyk”, Warszawa 1998 • Masgutowa S., Materiały z kursu Gimnastyka Mózgu dr Paul Dennison i Gail Dennisoncz. I , Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów, Warszawa 2002 • Zwoleńska J., Twórcza kinezjologia w praktyce. Propozycje dla każdego, „Kined”, Warszawa 2004 • Borowiecka R., Kinezjologia edukacyjna-kontrowersyjna terapia, „Kinezjologia” 2010, • Chrolenko I, Wiśniewska D., Kinezjologia edukacyjna jako metoda wspierająca uczenie się, Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego, Łódź (12),2006 • Duda M., Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł w opinii studentów pedagogiki-Dylematy wyborów. „Konteksty Pedagogiczne” 2 , 2016 • Glapa A.,Naskręt M., Elementy kinezjologii edukacyjnej-jako przykład usprawniania małej i dużej motoryki, „Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne” Nr 10 , 2014 • Jarzyńska J., Wykorzystanie technik kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona w pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce” Nr 2 ,2007 Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.
Metoda Dennisona (czyii kinezjologia edukacyjna) to uczenie metodami aktywizującymi włączania naturalnych mechanizmów integracji umysłu i ciała poprzez specjalnie zorganizowane ruchy. Kinezjologia edukacyjna staje się coraz bardziej popularna w terapii dzieci mających trudności w nauce, stosuje się również w pracy z dziećmi
Od 25 kwietnia 2009r. (sobota) rozpoczynamy kolejny cykl zajęć w naszym klubie. Zapraszamy dzieci (od 2. lat) wraz z rodzicami na "gimnastykę mózgu". Są to ćwiczenia ruchowe, graficzne i relaksacyjne, aktywizujące proces uczenia się, wpływające na poprawę koncentracji, organizacji i pamięci. Nie wymagają żadnego przygotowania ani kondycji, więc każdy - młodszy i starszy na pewno sobie z nimi poradzi. A żeby nikt nie poczuł się zbyt zmęczony, nauczymy również kilku odprężających i zabawnych tańców. Zajęcia trwają 45 minut. Zaczynamy w sobotę o godz. i Koszt spotkania jednorazowego - 10 zł lub w karnecie 4 spotkań - 35zł. Prosimy o przyniesienie ze sobą obuwia zmiennego. Zgłoszenia telefoniczne: Katarzyna Sowicka, tel.: 604 642 153
ców w terapii Dennisona, są także radość i swoboda, na jaką pozwalają dzieciom odpowiednio przygoto-wane programy ćwiczeń o zróżnicowanym stopniu trudności [7,10,11,12]. „Gimnastyka mózgu” (the brain gym) wpływa na odpowiednie zharmonizowanie układu umysł– –ciało. Pomaga w uczeniu się i pojmowaniu otaczają-
HOME - kursy podzielone na obszary » Tag: kursy tańcaLokalizacja: LublinLubelskie / powiat Lublin / gmina LublinObszar;dziedzina: nauki społeczne i humanistyczne (05)Cena: 501 - 2000 złCzas trwania: 21-100 godzinEgzamin: nieDofinansowanie EFS: nieFirma / instytucja: P. - Psychologiczne Centrum RozwojuNazwa kursu: Kinezjologia - gimnastyka mózgu. Metody dr Paula Dennisona i Gail Dennison (wybrane zagadnienia)ul. Bluszczowa 4/1620-224 Lublin tel.: 509 970 340Kurs / szkolenie:Kinezjologia - gimnastyka mózgu. Metody dr Paula Dennisona i Gail Dennison (wybrane zagadnienia) Czas trwania: 30 godz. Cena: 750 zł Udostępnij « powrót Komentarze źródło: Rejestr Instytucji Szkoleniowych (RIS) oraz własneaktualizacja: co 2 tygodnie
Studium Kształcenia Podyplomowego i Nauczycieli Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej zaprasza na kurs kwalifikacyjny - przeznaczony jest dla studentów, nauczycieli, przyszłych i obecnych terapeutów, pedagogów i psychologów. Absolwenci kursu otrzymają certyfikaty Polskiego Stowarzyszenia Kinezjologów, uprawniające do pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi (w tym ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi). Metoda będąca tematem KURSU jest honorowana w krajowych placówkach oświatowych i wychowawczych jako metoda wspomagająca uczenie się. Stosowana jest w terapii pedagogicznej, psychologicznej i logopedycznej dzieci, młodzieży i dorosłych ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi. Techniki kinezjologiczne są skuteczne w samodoskonaleniu się, w pracy, nauce, sporcie, działalności artystycznej itp., dają komfort w uczeniu się, pomagają w łagodzeniu stresów, rozwijają myślenie, pamięć i wyobraźnię. Proponowane techniki i procedury motosensoryczne i psychosomatyczne są pomocne w rozwoju ruchowym, emocjonalnym i intelektualnym, aktywizują naturalne mechanizmy integracji umysł – ciało. CZAS TRWANIA KURSU 32 h LICZBA UCZESTNIKÓW LIMITOWANA Studentom i absolwentom Studium Podyplomowego Terapii Pedagogicznej GWSH udzielamy 20% informacji o kursie "Gimnastyka mózgu".Zapraszamy również do odwiedzenia strony Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej. data ostatniej modyfikacji: 2016-09-02 21:13:00
Gimnastyka mózgu Dennisona wybrane zabawy dla dzieci starszych Metoda Paula Dennisona – czyli kinezjologia edukacyjna ma na celu polepszenie synchronizacji pracy mózgu, poprawy komunikacji, koncentracji uwagi, koordynacji wzrokowo-ruchowej, wzmacnianiu sprawności manualnych.Pobudź pracę mózgu swojego dziecka Paul Dennison pedagog i twórca kinezjologii edukacyjnej zauważył bardzo trafnie, iż „ruch jest drzwiami do uczenia się”. Ten wybitny amerykański badacz miał dysleksję i samodzielnie opracował zestaw ćwiczeń, które przetestował na sobie. Ich celem jest wspomaganie pamięci, wydolności mózgu, koordynacji motoryki ciała, a zwłaszcza współpracy dłoni ze zmysłem wzroku. Dzisiaj ćwiczenia te są stosowane z powodzeniem w terapii i twórczej pracy z dziećmi pod nazwą „metoda Dennisona”, „kinezjologia edukacyjna” bądź „gimnastyka mózgu”. Istotą omawianej metody są serie ćwiczeń ruchowych, które działają pobudzająco na mózg i system nerwowy. Nic nie stoi na przeszkodzie, by zaproponowane przez Dennisona ćwiczenia wykonywały dzieci w domu, pod okiem i kierunkiem rodziców. Zachęcamy Państwa gorąco do tego. Metoda Dennisona oparta jest na trzech prostych założeniach: 1. Nauka jest naturalną, przyjemną sferą działalności kontynuowaną przez całe życie. 2. W naszym ciele ukryte są blokady, które utrudniają nam naukę, uniemożliwiają także łagodne przejście przez stresy. 3. Wszyscy, w pewnej mierze, mamy trudności w uczeniu się, lecz do tej pory nie czyniliśmy żadnych starań, aby je usunąć (te blokady mogą trwać przez całe życie, jeśli nie podejmiemy się zmiany tego stanu rzeczy). Właściwie rozpoznane blokady mogą zostać usunięte, pod warunkiem prawidłowo prowadzonego treningu. Efektami regularnego stosowania ćwiczeń (przez około 4 - 5 tygodni) jest poprawa koncentracji na wykonywanym zadaniu, poprawa koordynacji wzrokowo - ruchowej, poprawa oddychania, poprawa umiejętności wysławiania się, czytania i rozumienia, liczenia, poprawa zapamiętywania cyfr, słuchania, formowanie myśli, pisania, pomoc w przezwyciężaniu trudności związanych z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, lepsze literowanie, poprawa umiejętności ortograficznych, twórcze pisanie, zwiększanie zdolności manualnych, uaktywnianie lewej półkuli mózgu, odpowiedzialnej za umiejętności, synchronizacja współpracy obu półkul mózgowych, ustąpienie zmęczenia, efekt odprężający i relaksujący, łagodzenie stresów. W metodzie Dennisona zaleca się częste picie wody – zwłaszcza podczas intensywnej aktywności umysłowej. Woda jest czynnikiem energetyzującym i jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu limbicznego. Woda aktywizując mózg - poprawia umiejętności szkolne. Codziennie należy pić tyle szklanek wody ile pokazuje wzór: Waga ciała / 11 Zgodnie z zaleceniami kinezjologii edukacyjnej, właściwą pracę z dzieckiem należy rozpocząć po przygotowaniu wstępnym, obejmującym nawiązanie pozytywnej relacji osobistej, stopniowe wypicie (łyczkami) szklanki czystej wody oraz wykonaniu 3 wstępnych ćwiczeń (opisanych poniżej). Zawarte w programie „Gimnastyki Mózgu” ćwiczenia ruchowe można układać w sposób dowolny, uwzględniając deficyty ruchowe i rozwojowe dziecka. Przykłady ćwiczeń wprowadzających. 1. Stymulacja „punktów na myślenie” Jedną ręką masujemy przez 20 - 30 sekund dwa punkty znajdujące się w okolicach pod obojczykami z obu stron mostka. Drugą rękę trzymamy na pępku i wodzimy oczami, układ powtarzamy zmieniając ręce. Ćwiczenie to pobudza przepływ energii elektromagnetycznej ciała i podnosi jej poziom. Regularne stosowanie wpływa na wyeliminowanie przekręcania liter, przestawiania sylab oraz zlewania się spółgłosek. Dzięki niemu zachowana jest równowaga między prawą i lewą stroną ciała. Ćwiczenie prowadzi do wzrostu ogólnego odprężenia. 2. Ruchy naprzemienne Ćwiczenia te powinny być stosowane w ciągu dnia możliwie jak najczęściej i w urozmaicony sposób. Ruchy te powinny być wykonywane bardzo powoli, angażując zmysł równowagi, precyzję ruchów, pracę płatów czołowych mózgu i układu przedsionkowego. Ruchem takim jest dotyk prawym łokciem lewego kolana i następnie lewym łokciem prawego kolana. Ruchy naprzemienne koordynują lewą i prawą stronę ciała. Doprowadzają do pełnego funkcjonowania umysłu i ciała. Istnieje oczywiście wiele wariantów ruchów naprzemiennych. Oto przykłady ich ćwiczeń: krzyżowanie wyprostowanych ramion przed klatką piersiową tak, aby na zmianę wyżej była ręka lewa potem prawa. dotykanie lewą dłonią prawego łokcia i odwrotnie. dotykanie lewą dłonią prawego ucha i odwrotnie. dotykanie lewą dłonią prawego kolana i odwrotnie itp. Ruchy naprzemienne - poprawiają pisanie, słuchanie, czytanie i rozumienie, koordynację ruchową lewej i prawej strony ciała, wzmacniają oddech, zwiększają energię. 3. Pozycja wyciszająca tzw. pozycja Dennisona Ćwiczenie składa się z 2 części, które można wykonać w 3 pozycjach: na stojąco, na siedząco lub na leżąco. W I części krzyżujemy nogi, ręce wyciągamy do przodu, dłonie odwracamy na zewnątrz, a kciuki kierujemy do dołu. Układamy jedną rękę przed drugą tak, by dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami (kciuki nadal skierowane są w dół) i krzyżujemy palce dłoni. Zginamy ręce w łokciach i opieramy je krzyżując na piersiach i zamykając oczy. Językiem dotykamy podniebienia twardego. Oddychamy swobodnie i głęboko przez 1 minutę. Podczas wdechu język przyciska się do podniebienia, a w czasie wydechu swobodnie opada. W II części ćwiczenia, nogi ustawione są w lekkim rozkroku, oparte o podłoże, a złączone dłonie końcami palców dotykają się na wysokości pasa. Oczy, język i oddech jak w części I. Pozycja Dennisona – zwiększa emocjonalną stabilność, koncentrację uwagi, poprawia słyszenie, mowę i pisanie prac kontrolnych. Przykłady ćwiczeń na przekraczanie linii środka. 1. Ruchy naprzemienne (Przykłady podane wyżej) 2. Leniwe ósemki dla oczu Stojąc, wyciągnij przed siebie lewą rękę, zaciśnij pięść a kciuk skieruj do góry, rysuj kciukiem w powietrzu po kształcie położonej ósemki (znak nieskończoności) wodząc oczami za ręką - głowa nieruchoma. Ruch zaczynaj zawsze w lewo do góry. Powtórz to samo prawą ręką, a potem obydwoma rękoma jednocześnie. Leniwe ósemki – poprawiają koordynację wzroku, obwodowe widzenie, aktywizują mózg do przekraczania środkowej wizualnej linii, integrację półkul mózgowych, mechanizm czytania (ruch oczu z lewej do prawej), rozpoznawanie znaków przy pisaniu oraz czytanie ze zrozumieniem. 3. Słoń Wyciągnij lewą rękę przed siebie, grzbietem dłoni do góry, głowę połóż na ramieniu wyciągniętej ręki, nogi w małym rozkroku, lekko ugięte w kolanach. Rysuj ręką w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia). Całe ciało wyprostowane. Następnie wykonaj to samo ćwiczenie prawą ręką. Pamiętaj o kierunku pisania w lewo i do góry. „Słoń” – prowadzi do lepszej stymulacji mowy wewnętrznej, usprawnia twórcze myślenie, słuchanie własnego głosu, rozwój pamięci długoterminowej, poprawia zintegrowane widzenie, słyszenie i ruch oraz mowę, pismo i zapamiętywanie. 4. Rowerek Leżąc, podnieś ręce i głowę do góry, obejmij głowę dłońmi i podtrzymuj ją. Prawym łokciem dotykaj lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana itd. Oddychaj rytmicznie. Rowerek – poprawia integrację lewej i prawej strony ciała, pismo i zasady pisowni, usprawnia czytanie, umiejętność słuchania, zwiększa sprawność matematyczną. Przykłady ćwiczeń rozciągających. piętą Stań prosto, odstaw jedną nogę do tyłu stawiając ją na palcach. Na wydechu zegnij w kolanie nogę stojącą z przodu, a piętę tylnej nogi staraj się postawić na podłodze. Na wdechu podnoś się, prostując przednią nogę i podnosząc piętę tylnej nogi. Tylna noga powinna być wyprostowana. Zmień nogi. Pompowanie piętą - integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, słuchanie ze zrozumieniem, czytanie ze zrozumieniem, zdolności twórczego pisania, zdolności do zakańczania rozpoczętego procesu. 2. Aktywna ręka Jedna ręka w górze, drugą ją chwyta. Podniesiona ręka stawia opór ręce trzymającej. Na wydechu przemieszcza się w czterech kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od ucha. Powtórz ćwiczenie zmieniając ręce. Aktywna ręka - rozwój wyraźnej mowy i językowych zdolności, rozluźnianie przepony, koordynacja „ręka - oko”, kaligrafia, zasady pisowni, twórcze pisanie. 3. Luźne skłony - sięganie po piłkę Stojąc, lub siedząc skrzyżuj nogi w kostkach, zrób luźny skłon tułowia do przodu wyciągając ręce przed siebie (oddaj się działaniu przyciągania ziemskiego). Ćwiczenie powtarzamy kierując ręce na przemian w kierunku lewej i prawej nogi. Te specyficzne ruchy i ćwiczenia, które przedstawiliśmy w naszej publikacji uaktywniają sieci nerwowe w całym mózgu, w obu półkulach jednocześnie. Pomagają budować podstawy potrzebne do zapewnienia sukcesu w uczeniu się w ciągu całego życia. Gimnastyka mózgu jest efektywna dla każdego - zarówno dla dziecka, jak i osoby dorosłej. Poprawia wyniki we wszystkich poznawczych przedsięwzięciach: twórczości, komunikowaniu pomysłów i myśli, w większej wydajności pracy. Gimnastyka mózgu przyczynia się również do poprawy ogólnego stanu zdrowia, ponieważ stosowane ćwiczenia uwalniają dodatkowo od stresu i pomagają go opanować. Gimnastyka mózgu jest prosta i możemy ją wykonywać zawsze i wszędzie, gdzie tylko potrzebna nam będzie praca myślowa. W artykule zaprezentowana została tylko wybrana grupa ćwiczeń z „Gimnastyki Mózgu”. Mamy nadzieję, że zainteresowaliśmy tym tematem. Zachęcamy, do zapoznania się z szerszą literaturą dotyczącą Kinezjologii Edukacyjnej. Propozycje takiej literatury znajdują się w bibliografii. Jadwiga Rajtar-Żaczek Lidia Barszczowska Bibliografia: Bocianowska Cz. „Ruch – a uczenie się” na podstawie gimnastyki mózgu dr Paula Dennisona, Dennison P., Dennison G. E., „Kinezjologia Edukacyjna dla dzieci. Podstawowy podręcznik Kinezjologii Edukacyjnej dla rodziców i nauczycieli dzieci w każdym wieku” Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów, Warszawa 2003, Kościelniak A., Dzionek E., Gmosińska M., Szwajkajzer M. „: Kinezjologia edukacyjna” wyd. II Oficyna Wydawnicza „Impuls” Kraków 2007, Sadowska L. Wieczorek G., Gruna – Ożarowska A., „Gimnastyka Mózgu według Paula i Gail Dennisonów dla dzieci z trudnościami w uczeniu się”, www. J. „Radosna kinezjologia” wyd. I „Kined” Warszawa 2005, Plik kinezjologia edukacyjna ćw Dennisona dużo!.doc na koncie użytkownika pchelka254 • folder ćwiczenia logopedyczne, słuchowe itp • Data dodania: 2 sty 2010 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. Portal Downoteka "Nowe" forum Użytkownicy Statystyki Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj Zakątek 21 Strona Główna » Zakątkowe mądrości » Zakątek medyczny » Metody rehabilitacji » Gimnastyka mózgu wg Dennisona Poprzedni temat «» Następny temat Gimnastyka mózgu wg Dennisona Autor Wiadomość mammamika nawijaczmammamika Wiek: 45 Dołączyła: 28 Wrz 2007Posty: 1241Skąd: Sopot Wysłany: 2007-10-11, 12:01 Gimnastyka mózgu wg Dennisona To ja jeszcze dorzucę leżące ósemki (znak nieskończoności) Dennisona na usprawnienie połączeń między pólkulami. Na razie przetestowane na Mikołajku - od małego, jak wodziłam mu zabawkami przed oczkami to właśnie ósemkowo (zaczynamy od środka i w lewo, do góry), a teraz je rysujemy (tzn. ja trzymam rączkę młodego), bawimy się w słonia, który kręci trąbą (wyciągniętą ręką) ósemki, chodzimy po narysowanej kredą na chodniku, ja kręcę ósemki biodrami i nosem po suficie przed snem:) Dennison zaleca tez ruchy naprzemienne, czyli proste ćwiczenia prawa ręka - lewa noga. post został wydzielony z z tego wątku _________________Kajetan z zD - 8 lat, Mikołaj lat 10 i ja - Karolina kabatka adminZałożyciel forum i Stowarzyszenia "Zakątek 21" Pomogła: 1 razWiek: 45 Dołączyła: 28 Wrz 2006Posty: 14639Skąd: Warszawa Wysłany: 2007-10-11, 19:35 Kinezjologia Edukacyjna Paul Dennison Gail Dennison “ Gimnastyka mózgu “ Doskonalenie umysłu (metoda pracy) Wspomagając dzieci i młodzież z problemami rozwojowymi, poznałam szereg metod pracy indywidualnej i grupowej, a ich wykorzystanie w sprawowaniu opieki psychologiczno – pedagogicznej wzbogaciło wychowawczą i korekcyjną działalność naszej szkoły. Wśród wielu programów edukacyjnych szczególne miejsce pragnę przypisać Kinezjologii Edukacyjnej zwanej „ Gimnastyką mózgu „. Wykorzystując szerzej na zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych Kinezjologię Edukacyjną chcę podzielić się spostrzeżeniami i doświadczeniami w celu zwrócenia uwagi na skuteczność tej metody w pokonywaniu trudności szkolnych i poprawie wyników w nauce. Kinezjologia Edukacyjna opiera się na podstawach neurofizjologii i jest metodą holistyczną wspomagania procesów uczenia się i nauczania. Twórcą Kinezjologii Edukacyjnej jest Paul Dennison – pedagog, doktor psychologii na Uniwersytecie Kalifornijskim. W Polsce metoda ta zatwierdzona przez MEN jako metoda korygowania dysharmonii rozwojowych u dzieci i młodzieży. Jak dzieła Kinezjologia Edukacyjna ? Kinezjologia Edukacyjna jest nauką o ściśle określonych działaniach i ćwiczeniach psychomotorycznych, które: uaktywniają system nerwowy, przywracają integrację obydwu półkul mózgu, rozładowują napięcia wywołane stresem i podnoszą energię. Myślenie i uczenie się jest złożonym procesem całego ciała i mózgu, które oddziałują na siebie w sposób nierozerwalny. Wzrostowi fizycznemu dziecka towarzyszy wzrost możliwości intelektualnych, ponieważ uczenie to tworzenie, rozwój i nieustanne przeobrażenie sieci połączeń nerwowych od okresu noworodkowego przez całe życie. W dużym stopniu jest to uzależnione od ruchu fizycznego od narodzin aż do starości. Aby mózg mógł efektownie pracować, potrzebna jest odpowiednia ilość tlenu. Wiadomo, że mózg przesyła do mięśnia określony sygnał, powodujący jego skurcz i w efekcie ruch, który jest dyspozycją mózgu. Kinezjologia Edukacyjna zakłada, że ciało i umysł działają na siebie wzajemnie. Kinezjologia Edukacyjna proponuje dla każdego z tych wymiarów sekwencje ćwiczeń wspierających naturalny proces uczenia się, który nazywa się równoważeniem. Podczas systematycznych ćwiczeń zwiększa się liczba komórek nerwowych, tworzą się połączenia i całe sieci nerwowe, które stale uaktywniane, pokrywają się coraz to grubszą mieliną przyspieszając prędkość transmisji impulsów w obrębie mózgu. Prowadzi to do skrócenia czasu uczenia się oraz w efekcie poprawy: zapamiętania, czytania, twórczego myślenia i rysowania, sprawności ruchowej oraz ogólnego podwyższenia umiejętności szkolnych u dzieci, których trudności wynikały z nabytych lub wrodzonych wad i dysharmonii rozwojowych. Równocześnie można nakierować na konkretny cel, który osiągany przez dobór właściwych ćwiczeń. Celem może być np. usprawnienie ruchu, poprawa widzenia, słuchania, czytania, bezbłędnego pisania, lepsza organizacja działań, zrównoważenie energii, poprawa komunikacji, rozwój zdolności artystycznych, pozytywne myślenie w określonej sytuacji itp. Ćwiczenia służą do pobudzenia wskazanych wymiarów inteligencji i są podzielone na grupy: przekraczające linię środkową, pogłębiające, wydłużające ( odblokowujące odruch obrony ścięgien ), energetyzujące. Gimnastyka mózgu pozwala zaktywizować dotychczas nie znane i pomijane sfery intelektu, dzięki czemu w procesie uczenia się włączony jest cały mózg. Nauka staje się wówczas przyjemnym, samomotywującym przeżyciem. Niektóre przyczyny dysleksji. Każde dziecko ma naturalną zdolność przystosowania się do otoczenia, chętnie wchłania duże ilości informacji, które wykorzystuje w działaniu. Jego umysł jest otwarty i przygotowany do uczenia się i eksperymentowania, wystarczy pozostawić mu swobodę w działaniu. Przeszkodą w utrwaleniu tego stanu jest stres, który pojawia się, kiedy zaczynamy stawiać mu nadmierne wymagania: nakazy, zakazy i przymus. Powtarzalność tych sytuacji sprawia, że umysł dziecka przestaje być zintegrowany, zaczynają się kłopoty z nauką, a czasem także problemy w zachowaniu, łącznie z wycofywaniem się i upośledzeniem emocjonalnym. Często rodzice próbują pomóc dziecku poprzez nadmierną stymulację. Wymagania są stawiane powyżej możliwości rozwojowych, powodują dyskoordynację, wywołują efekt kompensacji. Kompensacja prowadzi do widocznych problemach na poziomie: oczu, kręgosłupa, sztywnych mięśni i homolaterności ( dominacji jednej półkuli mózgu ). Stres osłabia system immunologiczny, czyniąc dziecko podatnym na infekcje ucha środkowego, astmę, alergię, napady epileptyczne. Hamuje też prawidłowy rozwój półkuli lewej – w zakresie mowy. Dziecko ma trudności w rozróżnianiu dźwięków, słów i zadań. Nieudane próby zrozumienia języka powodują zniechęcenie, a słyszenie, mówienie i czytanie staje się trudne. Omówiona metoda niweluje nie tylko skutki dysfunkcji, ale redukuje przyczyny – mikrouszkodzenia mózgu. Może stanowić uzupełnienie dotychczasowej pracy korekcyjno – wychowawczej i terapeutycznej wśród dzieci i dorosłych. Ćwiczenia te, zostały stworzone aby zarazem stymulować ( wymiar lateralizacji ), wyzwalać ( wymiar koncentracji ), oraz relaksować ( wymiar stabilności ), a kierowane są głównie do uczniów mających problemy z nauką. Ich głównym zadaniem jest usunięcie blokad, które są przyczyną niepowodzeń. LATERALIZACJA – jest to zdolność przekraczania linii środka, pracy w polu środkowym i przebiegu linijnego, symbolicznego, literowego kodu, od lewej strony do prawej lub od lewej do lewej, co stanowi podstawę powodzenia w procesie nauczania szkolnego. Niemożność przekroczenia linii środka utrudnia proces uczenia, jest też przyczyną zaburzeń takich jak dysleksja. KONCENTRACJA - jest umiejetnością wzajemnej współpracy ( przekraczania linii środka ) pomiędzy płatami: czołowym i potylicznym. Niekontrolowane odruchy są często skutkiem obawy przed podjęciem ryzyka koniecznego do wyrażania swoich myśli, do wzięcia udziału w sposób aktywny, w procesie uczenia. Dzieci nie potrafiące skoncentrować swojej uwagi, odbierane są jako „ nieuważające, niezdolne do pojmowania „ , „ opóźnione „ lub też „ nadpobudliwe” . niektórzy uczniowie starają się bardzo ponad siły, co jednak nie przynosi oczekiwanych skutków. STABILNOŚĆ - jest to zdolność przekraczania linii oddzielającej części mózgu odpowiedzialnych za nasze emocje i abstrakcyjne myślenie. Niezdolność do gromadzenia, łączenia w logiczną całość, wcześniej uzyskanych wyników jest skutkiem irracjonalnym strachu, uchylania się od odpowiedzi, braku umiejętności wyrażania emocji. Ćwiczenia relaksujące przygotowują ucznia do „ sprzedawania swojej wiedzy „ bez towarzyszących do tej pory negatywnych, blokujących emocji. LATERALIZACJA - ćwiczenia na przekroczenie linii środkowej ĆWICZENIA NAPRZEMIENNE Cel i opis ćwiczenia: Ruch polega na równoczesnym wymachu ręką i przeciwną do niej nogą. W ten sposób uaktywniamy obie półkule mózgu do równoczesnej pracy. Stanowią także doskonałą rozgrzewkę przed dalszą gimnastyką. Sposób wykonania: Aby przygotować zarówno ciało jak i umysł, wykonaj ćwiczenie z grupy energetyzujących: „ woda „ i „ punkty na myślenie „ . · Dokonaj na przemian rękoma przeciwległych kolan. · Przeciwległe ręka i noga poruszają się jednocześnie. Modyfikacje: · Wykorzystując wszystkie możliwe kierunki poruszaj rękoma w szybkim tempie, z dużą energią. · Sięgaj ręką, za plecami do przeciwległej stopy. · Następnie zwolnij tempo wyciągając rękę do nogi, jak najdalej jesteś w stanie. · Ćwicz w rytm muzyki. · W przerwach, ćwicz podskoki ( podskoki naprzemienne są szczególnie pomocne dla wzmocnienia stabilności oraz łagodzenia stresu ). · Ćwiczenia te możesz z równym powodzeniem wykonywać w pozycji siedzącej poruszając jednocześnie ręką i nogą. Oddziaływanie na umysł: · Wzrokowe, słuchowe, kinestetyczne przekroczenie środkowej koordynacji pracy rąk, zręczności. · Ćwiczenia lewego i prawego oka. · Usprawnienie narządu wzroku ( lateralizacja wzroku ). Poprawa umiejętności szkolnych: · Wymowa. · Pisownia. · Umiejętność słuchania. · Czytanie i rozumienie. LENIWE ÓSEMKI Cel i opis ćwiczenia: Leniwe ósemki koordynują prawe i lewe mózgowe ośrodki wzroku, umożliwiając przekroczenie linii środkowej bez jakichkolwiek zaburzeń. Wykonując te ćwiczenia zakreślamy ręką kształt ósemek, tak iż punkt przecięcia linii oddziela od siebie prawy i lewy obszar pola widzenia. Należy zachować ciągłość ćwiczenia nie przekraczając linii. Sposób wykonania: · Znak ósemki zakreśl tak, aby punkt linii znajdował się na wysokości twojego wzroku. · Obierz jak najwygodniejszą dla siebie pozycję, dostosowując szerokość i wysokość rysunku do swoich możliwości. · Na początku uaktywnij prawą półkulę mózgu. Ćwiczenie więc należy rozpocząć lewą ręką. · Zacząć możesz w którymkolwiek punkcie. Ważne jest, żeby ręka poruszała się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara: w górę i dookoła zataczając pętlę. Następnie z punktu znajdującego się na wysokości pasa, tym razem zgodnie z ruchem wskazówek zegara, zakreśl ( w górę i dookoła ) wracając do punktu przecięcia linii ósemki. · Ćwiczenie powtórz co najmniej trzy razy. Modyfikacje: · Wychowawca może pomóc dziecku, podpowiadając kolejność wykonywanych czynności. · Kierując wzrok, początkowo na pole lewej pętli ósemki, a następnie prawej, uczysz się odróżnić strony. · Jeżeli dziecko nie jest w stanie wyobrazić sobie kształtu ósemki, nauczyciel może poprowadzić jego ręką zaznaczając tor ruchu na kartce papieru lub na tablicy. · Wodząc wzrokiem za ręką zwróć uwagę na pracę głowy. Poruszaj się wolno, starając się nie napinać mięśni karku i szyi. Poprawa umiejętności szkolnych: · Proces uczenia ( wodzenie oczami od lewej do prawej strony ). · Kodowanie i odszyfrowywanie informacji pisemnej. · Czytanie i rozumienie ( skojarzenia pamięci długotrwałej ) . · Zdolność odpoczynku mięśni oka podczas czytania. RYSOWANIE OBURĄCZ Cel i opis ćwiczenia: Rysowanie obydwiema rękami poprawia orientację w przestrzeni, zdolność określania kierunków w odniesieniu do ciała. Uczeń nie posiadający zmysłu orientacji, powinien raczej skupić się na kierunkach rysunku ( góra, dół, zewnątrz, do wewnątrz ), niż na kształcie. Kłopoty z wykonaniem tego ćwiczenia mogą mieć dzieci o słabych mięśniach ramion i barków. Aby im pomóc, wychowawca prowadzi rękę ucznia wykonując kilka prostych ruchów. Poprzez cały czas należy przypominać, iż najlepszym punktem odniesienia jest oś naszego ciała. Dopiero kiedy wykonane rysunki utworzą swoje lustrzane odbicie, co wymaga dokładnego skoordynowania równoczesnej pracy obu rąk, uczeń może rozpocząć samodzielne ćwiczenie. Sposób wykonania: · Rozpoczynaj od dowolnego tzw. „ bazgrania „ obydwiema rękoma naraz. · Należy unikać jakiejkolwiek krytyki. Kładź więc nacisk na sam proces rysowania, a nie na rysunki. · Zachęcaj ucznia do poruszania głową i oczyma, nie dopuść do napięcia, usztywnienia ciała. · Rysunki nie muszą mieć określonego, zamierzonego kształtu. Najlepsze bowiem będą przypadkowe „ bazgroły „ . Modyfikacje: · Zaleca się stosowanie różnych wielkości zarysowanego obszaru, od bardzo małych, do dużych. · Wykorzystaj „ rysowanie oburącz „ jako zwykłe ćwiczenie ruchowe, zakreślając pewne kształty w powietrzu. · Dorysuj poszczególnymi palcami do kciuka. · Rysuj wyimaginowane przedmioty za pomocą ramion, łokci, nadgarstków, a także kolan i stóp ( to złagodzi napięcie ). Poprawa umiejętności szkolnych: · Rozróżnianie kierunków. · Kodowanie i odszyfrowywanie pisma. · Poprawne pisanie. · Poprawna wymowa. · Matematyka. ĆWICZENIA ENERGETYZUJĄCE Zespół tych ćwiczeń ma na celu ułatwienie przepływu energii elektromagnetycznej przez ludzkie ciało. Pomagają one przywrócić prawidłowe połączenia neuronalne pomiędzy ciałem a mózgiem. Krążenia we wszystkich kierunkach: od lewej do prawej, od głowy do stóp, stóp do głowy, od tyłu do przodu i vice versa, wzmacniają i podtrzymują poczucie lateralizacji, stabilności, skupienia naszej świadomości, umiejscowienia w przestrzeni kosmicznej i relacji pomiędzy nami i otoczeniem. Ciało ludzkie stanowi niezwykle skomplikowany system elektryczny. Bowiem wzrokowe, słuchowe, czuciowe zmysły oraz energia kinestyczna są niczym innym, jak zmieniającymi się elektrycznymi sygnałami przewodzącymi za pomocą włókien nerwowych. Cały system narwowy polega na tych malutkich, elektrycznych przewodnikach. WODA Cel i opis ćwiczenia: Woda jest doskonałym przewodnikiem energii elektrycznej. Ludzkie ciało składa się w 2/3 części z wody, tj. 70 % . wszystkie procesy zarówno elektryczne, jak i chemiczne, zachodzące w mózgu i centralnym systemie nerwowym zależne od dobrego przewodnictwa elektrycznego. Warunek ten jest konieczny dla prawidłowego przekazu informacji pomiędzy mózgiem a organami czuciowymi. Sposób wykonania: · Prawidłowo odżywione, z odpowiednią ilością wody zawartej w posiłku, nasze ciało będzie dostatecznie uwolnione, co pozwoli na pełne jego zrelaksowanie. · Woda jest podstawowym składnikiem, potrzebnym dla funkcjonowania układu limfatycznego ( odżywienie komórek i usuwanie zbędnego „ pokarmu „ oraz toksyn. · Najlepsze wchłanianie wody do organizmu odbywa się w temperaturze pokojowej. · Pokarm typu: warzywa, owoce zawiera wodę, pomaga więc dotrzeć cząsteczkom wody do jelit. Oddziaływanie na umysł: · Sprawny przebieg elektrycznych, chemicznych reakcji w mózgu i całym systemie nerwowym. · Efektywne powtarzanie, przechowywanie zdobytych informacji. Poprawa umiejętności szkolnych: · Poprawa wszelkich szkolnych umiejętności. · Szczególnie przydatne przed klasówką lub w okresie silnego stresu. · Praca z wykorzystaniem elektrycznego sprzętu typu: maszyna do pisania, komputer, telewizor. Zmiany w zachowaniu lub postawie: · Wzrost koncentracji ( złagodzenie zmęczenia umysłowego ). · Wysoki poziom energii. · Popraw koordynacji umysłowej i fizycznej. · Umiejętność komunikowania się oraz przystosowania do otoczenia. Geneza ćwiczenia: Dr Dennison zauważył, że ludzie pijący w ciągu dnia wodę butelkową, wydają się bardziej raźni, mniej zmęczeni. Obliczanie ilości wody do wagi ciała. LICZBA SZKLANEK = WAGA CIAŁA ( kg ) : 11 Przykład 65 kg : 11 = 66 czyli osoba o wadze 65 kg potrzebuje dziennie około 6 szklanek wody. źródełko _________________Monika, mama anielskiego Kubuli z zD (ur. - zm. , Ninki (ur. r.) i Lilki (ur. r.) mammamika nawijaczmammamika Wiek: 45 Dołączyła: 28 Wrz 2007Posty: 1241Skąd: Sopot Wysłany: 2007-10-12, 14:49 Właśnie, woda! Przypomniałaś mi Kabatka, że na warsztatach prowadzonych ta metodą cały czas ją piliśmy:) Jeszcze jeden link: _________________Kajetan z zD - 8 lat, Mikołaj lat 10 i ja - Karolina groszek junior admin Pomogła: 13 razyWiek: 59 Dołączyła: 11 Gru 2006Posty: 14048Skąd: Warszawa Wysłany: 2007-10-12, 16:53 W książeczkach dla dzieci są pozycje o których piszecie tj książki Dennisonów i można je kupić w księgarni i w wyszukiwarce wpiszcie Dennison _________________Dzieci ponadPółwiecznego groszka Marysia 35 Maciek i Kasia po 33 Marcin 30 Małgosia 28 Mateusz 24, Maksymilian 17lat ( Johana milczek Dołączył: 12 Mar 2008Posty: 6 Wysłany: 2008-03-12, 16:44 Komitet Neurobiologii Polskiej Akademii Nauk Warszawa, 20 10 2006 Ul. Pasteura 3, 02-093 Warszawa Opinia dotycząca podstaw naukowych metody „Kinezjologii Edukacyjnej” oraz konsekwencji jej stosowania Wstęp „Kinezjologia edukacyjna” zwana potocznie „metodą Dennisona”, jest szeroko rozpowszechniona w Polsce w środowiskach związanych z procesem edukacyjnym oraz tych, które zajmują się terapią dzieci wykazujących różnorodne deficyty rozwojowe. Powstała cała sieć kursów, które przygotowują licznych, odpowiednio przeszkolonych terapeutów, co przekłada się na szerokie praktyczne stosowanie tej metody. Zgodnie z zaleceniami jej twórcy, kinezjologia edukacyjna jest stosowana w terapii bardzo zróżnicowanych zaburzeń, poczynając od zaburzeń ruchowych, poprzez zaburzenia uwagi do trudności w nauce czytania i pisania. Niestety, niektórzy polscy psycholodzy oraz pracownicy placówek edukacyjnych zalecają tę metodę, uwiarygodniając tym samym nie tylko jej skuteczność, ale i założenia. Powoływanie się na nią można znaleźć w materiałach bezpłatnie dostarczanych poradniom psychologiczno-pedagogicznym przez Polskie Towarzystwo Dysleksji („Jestem rodzicem dziecka z dysleksją, s. 15”), a na założeniach tej metody oparte są niektóre programy nauczania zatwierdzone przez MEN (np. „Mój kuferek”). Weszła ona również w zakres nauczania różnych kierunków studiów podyplomowych dla nauczycieli i terapeutów. Pojawiła się też na kierunkach psychologicznych i to w szacownych uczelniach (np. na UJ). Liczne szkoły, w tym szkoły państwowe zatrudniają na etatach osoby pracujące z dziećmi metodą Dennisona. Problem jest więc poważny, ze względu na szeroki zasięg oddziaływań metody, której podstawy naukowe są bardzo kontrowersyjne. Ocena założeń teoretycznych „kinezjologii edukacyjnej” Twórca metody Paul E. Dennison twierdzi, że opiera się ona na współczesnych odkryciach naukowych dotyczących specjalizacji funkcjonalnej półkul mózgowych człowieka oraz wiedzy dotyczącej prawidłowości rozwojowych. Podstawowym założeniem jest to, że ludzie dzielą się na „zintegrowanych, heterolateralnych” i „niezintegrowanych, homolateralnych”. „Osoba ograniczona jest do myślenia . Ma dostęp tylko do jednej półkuli w danym momencie, musi jedną półkulę za każdym razem, gdy chce użyć drugiej w inny sposób”. Osoba „ma dostęp do prawej i lewej półkuli jednocześnie. Dzięki temu dostępowi może posługiwać się jednocześnie obojgiem oczu, uszu i obiema stronami ciała”. Powyższe stwierdzenia nie znajdują potwierdzenia we współczesnej wiedzy dotyczącej asymetrii mózgowej. Nawiązują one do nagłaśnianych przez popularne czasopisma idei, że ludzi można podzielić na tzw. „lewopółkulowców” i „prawopółkulowców”, czyli takich, którzy opierają się bądź na swojej lewej lub prawej półkuli. Brak jest dowodów potwierdzających tego rodzaju tezy. Każdy człowiek używa obu półkul a różne strategie działania preferowane przez indywidualne osoby niewiele mają wspólnego z niesymetryczną aktywacją półkul, nie mówiąc już o niemożliwym fizjologicznie w normalnych warunkach „wyłączeniu” jednej z nich. Fałszywa jest też teza, że na to, by używać jednocześnie obu oczu potrzebna jest aktywacja obu półkul. Wbrew temu co twierdzi Dennison wcale nie jest tak, że lewa półkula uzyskuje informacje z prawego oka a prawa z lewego. Przebieg dróg wzrokowych jest znacznie bardziej złożony: drogi biegnące z przynosowych części siatkówek są rzeczywiście skrzyżowane ale drogi z części przyskroniowych nie. W rezultacie informacja z lewego pola widzenia (a nie oka!) trafia do prawej półkuli, a z prawego pola - do lewej. Absurdalne jest też stwierdzenie, że istnieje coś takiego jak oko lub ucho „syntetyczno-obrazowe” (lewe) lub „analityczno-językowe” (prawe), które osoby mogą „wyłączać” i w ten sposób działać w oparciu o prawą lub lewą półkulę. U podstawy rozumowania Dennisona leży też założenie o specjalizaji półkulowej, która polega na tym, że jedna lub druga półkula ma wyłączność na wykonywanie określonych funkcji. Liczne badania dowodzą jednakże, że specjalizacja półkulowa ma jedynie względny charakter i każda z półkul posiada w znacznym stopniu zdolności przypisywane półkuli przeciwnej. Dotyczy to nawet funkcji językowych. Nieprawdziwe, a nawet nonsensowne jest też stwierdzenie, że półkula prawa jest półkulą „odruchową”, „recepcyjną”, i że „odbiera informacje w sposób bierny, bez oceniania”, zaś półkula lewa jest półkulą „starającą się”, „ekspresyjną”, która „zawiera Obszar-Punkt Ogólnej Integracji (blisko punktu Broca), gdzie proces uczenia się dobiega końca i następuje zrozumienie”. Jest wiele dowodów na to, ze prawa półkula posiada zdolność oceniania i rozumienia sytuacji, a nawet rozumienia sensu wypowiedzi czy pisanych słów a „obszar” o którym pisze Dennison nie jest wcale jakimś centrum integrującym wszystkie funkcje mózgowe lecz obszarem ściśle związanym z procesami mowy. Zdaniem Dennisona wzorzec dominacji jednostki „wyraża się poprzez dominujące oko, ucho, rękę i półkulę mózgową”. Osoby z profilem dominacji mieszanym np. z prawostronną dominacją dla ręki i lewostronną dla oka, „tworzą populację dyslektyków”. Odnajdujemy tu stare idee Ortona z lat 20. którego zasługi dla rozumienia mechanizmów różnych rozwojowych zaburzeń są niepodważalne, ale teza upatrująca przyczyn dysleksji w tzw. skrzyżowanej lateralizacji nie znalazła potwierdzenia w późniejszych badaniach naukowych. Znanych jest obecnie cały szereg nieprawidłowości funkcjonowania mózgu stanowiących podstawę zaburzeń dyslektycznych. Ćwiczenia, jakie proponuje kinezjologia edukacyjna wywodzą się z założenia, że pełniejszy przepływ informacji pomiędzy półkulami, czy też ich ściślejsza współpraca, prowadzi wprost do lepszego funkcjonowania człowieka. Taka teza również jest wątpliwa. Nie ma w literaturze naukowej żadnych dowodów na to, że generalnie w realizacji każdej funkcji korzystne jest, by półkule mózgowe ze sobą jak najściślej współpracowały. Wręcz przeciwnie, funkcje o wysokim stopniu złożoności, które wymagają bardzo dużej precyzji i szybkiego następstwa czasowego poszczególnych elementów, jak to ma miejsce np. w przypadku funkcji mowy, są kierowane przez ośrodki znajdujące się w jednej półkuli (na ogół półkuli dominującej), właśnie dlatego, że „uzgadnianie” przez dwie półkule decyzji opóźniało by znacznie wykonanie tych funkcji i zwiększało prawdopodobieństwo popełnienia błędu. Nie jest więc wcale tak, że zawsze „współpraca” między półkulami przynosi korzystne efekty. Naukowcy wyrażają pogląd, że lateralizacja w mózgu procesów mowy została ewolucyjnie utrwalona właśnie dlatego, by uniknąć takich negatywnych skutków współpracy. Idee Dennisona opierają się na założeniu, że ruchy jednostronne np. lewej lub prawej ręki nie są korzystne, gdyż stymulują tylko jedna półkulę i nie sprzyjają integracji półkulowej, co odbija się niekorzystnie na szerokiej gamie procesów myślenia i percepcji. Korzystne są, zaś ruchy przekraczające linię środkową ciała jako te, które „uaktywniają nie tylko mechanizmy integracji ale również zwiększają szybkość przekazywania informacji, umożliwiają swobodny rozwój funkcji psychofizycznych, zapewniają optymalna pracę układu nerwowego, a także łatwość i spontaniczność uczenia się” . Badania pokazują, jednakże, że ćwiczenia jednej ręki, wcale nie oznaczają, że ćwiczymy i usprawniamy tylko jedną półkulę. Pomimo istnienia bezpośrednich połączeń prawej ręki z lewą półkulą i lewej ręki z prawą, niemal każdy ruch (nie wyłączając nawet ruchów ograniczonych do palców jednej ręki) wywołuje pobudzenie w obu półkulach. Przypuszcza się, że w dużym stopniu odpowiedzialne za ten efekt są masywne połączenia pomiędzy półkulami, z których największe to spoidło wielkie mózgu. To, w jakim stopniu obie półkule są zaangażowane w kontrolę danego ruchu zależy przede wszystkim od tego, jak złożony jest ten ruch, jakie części kończyny (dystalne czy proksymalne) są poruszane, a niekoniecznie od tego, czy wykonując go przekraczamy, czy też nie, linię środkową ciała. Pewną rolę odgrywa również to, czy ruch wykonywany jest przez rękę dominującą czy niedominującą (w przypadku ręki niedominującej kontrola mózgowa jest bardziej bilateralna). W jeszcze większym stopniu teza ta odnosi się do wielu funkcji, w których specjalizują się półkule mózgowe. Np. z faktu, że prawa półkula specjalizuje się w funkcjach wzrokowo-przestrzennych wcale nie wynika, że ćwicząc te funkcje ćwiczymy prawą półkulę i zaniedbujemy lewą. Ten fałszywy wniosek jest niestety często powtarzany w popularnych publikacjach. Ogólnie, różne odniesienia jakie Dennison czyni do funkcjonowania mózgu są w wielu miejscach pozbawione sensu, z punktu widzenia nauk o układzie nerwowym. Oto jeden z przykładów, jakich wiele zawierają materiały dotyczące kinezjologii stosowanej. W publikacji „Gimnastyka mózgu” (2005) czytamy: „ćwiczenia Gimnastyki Mózgu.... powodują rozluźnienie tylnych partii mózgu odpowiedzialnych za mechanizmy obronne i przetrwania oraz aktywizują nerwową transmisję w górne partie mózgu, odpowiedzialnych za strategie poszukiwania, odkrywania i podejmowania nowych wyborów”. Niemal każdy człon tego zdania jest fałszywy, używa terminologii nie mającej nic wspólnego z nauką i w sumie nie ma żadnego odniesienia do tego, jak mózg funkcjonuje. Wprowadzanie do masowego obiegu tego typu tekstów jest więc szkodliwe również i z punktu widzenia szeroko rozumianej dydaktyki. Powyżej przytoczyłam tylko przykłady fałszywych tez, jakich mnóstwo jest w tekstach opisujących metodę Dennisona. Problem niestety nie ogranicza się tylko do fałszywości założeń, na jakich opiera się ta metoda. Ocena procedur diagnostycznych i terapeutycznych zalecanych przez „kinezjologię edukacyjną”oraz ich interpretacji Jednym z istotnych elementów metody Dennisona jest tzw. test mięśniowy, który polega na spychaniu w dół przez badacza wyciągniętej ręki osoby badanej. Wg. założeń kinezjologii edukacyjnej, im łatwiej da się to uczynić, tym bardziej osoba ta opiera się na działaniu „starającej się, świadomej” lewej półkuli, natomiast tzw. „silny test mięśniowy” oznacza, że albo „odruchowa” półkula albo obie półkule mózgu są „włączone” co powoduje, że „energia przepływa bez zahamowań od ruchowych ośrodków mózgowych do mięśni”. Wg. autora „świadoma kontrola to , więc nigdy nie jest tak silna jak kontrola automatyczna, a żadna z nich nie jest tak dobra jak lub siła zintegrowanego mózgu”. W kinezjologii edukacyjnej wykonywanie tego testu stanowi podstawę diagnozy dotyczącej zarówno profilu dominacji u danej osoby, jak też skuteczności przeprowadzanych ćwiczeń. Należy zauważyć, że opisany wyżej sposób oceny czy „mięsień jest silny” nie opiera się o żaden obiektywny pomiar lecz o subiektywne poczucie badającego. Po drugie, nie ma podstaw by twierdzić, że dominacja mózgowa (w rozumieniu takim, jakie leży u podstawy koncepcji Dennisona tj. nie sprowadzającym się do kontroli dominującej ręki) przekłada się na różnice w napięciu mięśni. Dennison dowodzi, że dzięki stosowaniu zalecanych przez niego zestawów ćwiczeń ruchowych i energetycznych można wpływać na poprawę różnych funkcji poznawczych, ruchowych oraz emocjonalnych i w konsekwencji na szeroko rozumiane procesy myślenia, uczenia się i pamięci. Jak dowodzi autor, proponowane procedury terapeutyczne mają być „szczególnie efektywne w pracy z dziećmi z dysleksją i z dysgrafią, u których brak współpracy półkulowej prowadzi do trudności w uczeniu się. Lektura opisów konkretnych ćwiczeń proponowanych przez Dennisona, a zwłaszcza opis dobroczynnych skutków owych ćwiczeń wskazuje, że mamy tu do czynienia z zestawianiem ze sobą przyczyn i skutków, których nie da się ze sobą połączyć w oparciu o wiedzę neurofizjologiczną i psychologiczną. Autor twierdzi np., że zginanie stopy „włącza półkulę językową”, pomagając w znajdowaniu odpowiednich słów. Ćwiczenie to ma również wyrabiać „nawyki twórczego pisania”. Twierdzenie, że np. ćwiczenie ruchów naprzemiennych prowadzi do „poprawy wzroku i słuchu”, albo że kreślenie tzw. „leniwych ósemek” do poprawy percepcji głębi lub poprawy czytania ze zrozumieniem jest pozbawione podstaw naukowych. Należy podkreślić, że przytoczone tu przykłady nie stanowią wyjątku, lecz są egzemplifikacją typowego sposobu dowodzenia pozytywnych skutków proponowanych ćwiczeń. Jeszcze większe zastrzeżenia budzą tezy odnoszące się do bezpośredniego wpływu ćwiczeń „energetyzujacych” i „podnoszących pozytywne nastawienie” na ogólną poprawę uczenia się, pamięci, koncentracji i generalnie jakości funkcjonowania oraz sfery „duchowej”. Przykładem tego typu ćwiczeń jest np. masowanie tzw. „punktów na myślenie” przy jednoczesnym ułożeniu drugiej ręki na pępku. Trudno dociec na jakich danych naukowych opierają się tego typu zalecenia. Ocena naukowych dokonań autora metody Dennisona Można by oczekiwać, że skoro metoda dr Dennisona opiera się na naukowej wiedzy dotyczącej funkcjonowania mózgu, jego prace naukowe powinny do tych zagadnień nawiązywać. Przeszukanie internetowych baz danych ( Medline i Pubmed) zawierających informacje o publikacjach naukowych z dziedziny badań nad mózgiem nie wykazały istnienia ani jednej takiej publikacji autorstwa dr. Paula E. Dennisona. Na tej podstawie można z dużym prawdopodobieństwem twierdzić, że dr Dennison, jeżeli w ogóle publikował prace w czasopismach naukowych, to nie były to czasopisma zajmujące się zagadnieniami funkcjonowania układu nerwowego oraz psychologii uczenia się (wszystkie te czasopisma są indeksowane w wyżej wymienionych bazach, oczywiście pod warunkiem, że prezentują odpowiedni poziom naukowy). Wynika z tego, że nie prowadził on badań naukowych sprawdzających tezy, na których oparte są publikacje dotyczące kinezjologii edukacyjnej. Niektóre rysunki, jak np. rys na str. 28 „Gimnastyki mózgu” wskazują, że sporządzający je autor nie posiada podstawowej wiedzy na temat budowy mózgu i organizacji w nim funkcji psychicznych. Ocena skuteczności metody Pomimo zastrzeżeń dotyczących podstaw naukowych metody Dennisona można, mimo wszystko, postawić zasadne pytanie o skuteczność tych metod. Niektóre ze stosowanych ćwiczeń ruchowych, zwłaszcza ćwiczenia na przekraczanie linii środkowej ciała, mogą oczywiście przynosić pewne pozytywne efekty. Generalnie, ćwiczenia ruchowe (takie jak w metodzie Dennisona oraz w różnych innych programach aktywizacji ruchowej), poświęcanie uwagi dziecku oraz fakt jego uczestnictwa w interakcjach z grupą innych dzieci, poddawanych podobnym procedurom terapeutycznym, mają swoje pozytywne konsekwencje dla ogólnej sprawności i uaktywnienia dziecka, jak też i dla jego ogólnego stanu psychicznego. W tym sensie przynajmniej niektóre ćwiczenia nie tylko można bezpiecznie stosować, ale nawet można spodziewać się uogólnionych pozytywnych efektów (choć zapewne nie spektakularnych). Wspomniane wyżej bazy publikacji naukowych przeszukiwane pod hasłem „educational kinesiology” wykazują 3 prace na ten temat. Wszystkie dotyczą skuteczności niektórych ćwiczeń ruchowych i zostały opublikowane 12-18 lat temu. Najprawdopodobniej są to jedyne prace, gdyż tylko na nie powołuje się również autor kinezjologii edukacyjnej. Badania te wykazały pozytywny, aczkolwiek niewielki bo sięgający wartości 1-6%, wpływ ćwiczeń ruchowych na czasy reakcji, statyczną równowagę oraz funkcje percepcyjno-motoryczne. Tylko jedna z publikacji odnosiła się również do zdolności szkolnych i nie wykazała pozytywnego związku tych funkcji z ćwiczeniami. TO ZNACZY DOWIEDZIONO, ŻE TEGO RODZAJU TRENING NIE POLEPSZA UCZENIA SIĘ. W żadnej z tych publikacji nie porównywano efektów ćwiczeń Dennisona z jakimiś innymi ćwiczeniami ruchowymi. Z badań tych wynika więc, że rzeczywiście ćwiczenia te mogą przynosić pewne pozytywne skutki, jednakże są one ograniczone do sfery ruchowej, lub percepcyjno ruchowej. Te trzy badania na pewno, jednakże, nie mogą stanowić podstawy to tak daleko idących wniosków o pozytywnych skutkach stosowania kinezjologii edukacyjnej, jakie przedstawiają autorzy tej metody. Zastanawia ponadto brak bardziej współczesnych naukowych publikacji (a więc takich, które opisują badania prowadzone zgodnie z regułami naukowymi) nad skutecznością tej, jakże szeroko stosowanej metody. Wnioski 1/ założenia metody Dennisona nie są zgodne ze współczesną wiedzą dotyczącą funkcjonowania mózgu, 2/ większość tez dotyczących wyników rzekomych badań naukowych, na których opiera się metoda, jest fałszywa, 3/ opisy procesów i zasad funkcjonowania mózgu zawarte w publikacjach kinezjologii edukacyjnej nie mają sensu z punktu widzenia naukowego, 4/ Dr. Paul E. Dennison najprawdopodobniej nigdy nie prowadził badań naukowych nad wpływem proponowanych przez niego ćwiczeń na procesy zachodzące w mózgu oraz na wyniki uczenia się, 5/ niektóre proponowane przez niego ćwiczenia ruchowe mogą przynosić pozytywne skutki, zwłaszcza w zakresie poprawy funkcji ruchowych i wzrokowo-motorycznych Uwagi końcowe Oczywiście można się zastanawiać jak mogło dojść do tego, że w Polsce metoda Dennisona uzyskała tak dużą popularność. Niestety w Polsce cierpimy na brak dobrych metod do diagnozy i terapii wielu różnych zaburzeń i dysfunkcji, takich jak ADHD, dysleksja czy różne zaburzenia zachowania. Z drugiej strony, istnieje zrozumiały nacisk ze strony rodziców oraz środowisk zajmujących się terapią tych zaburzeń na wprowadzanie nowych technik, mających przynieść poprawę stanu dzieci cierpiących na te zaburzenia. To oczywiście stwarza bardzo podatny grunt do rozwijania się metod, które z nauką nie mają nic wspólnego, a dzięki dobremu marketingowi oraz stosowaniu pseudo-naukowego języka znajdują chętnych do ich opanowywania i stosowania. Takie przykłady pokazują jak ważne jest, by państwo przykładało znacznie większą wagę do promowania opartego o badania naukowe procesu opracowywania i wdrażania dobrych metod diagnostycznych i terapeutycznych. Ma to bowiem kluczowe znaczenie społeczne. Wszystkie działania zmierzające do opracowania tych metod powinny być prowadzone we współpracy z naukowcami zajmującymi się badaniami nad funkcjonowaniem mózgu, by uniknąć wprowadzania do obiegu społecznego procedur o żenująco niskich podstawach naukowych. Opracowała prof. dr hab. Anna Grabowska na zlecenie Komitetu Neurobiologii Polskiej Akademii Nauk. Bibliografia: 1. P. E. Dennison, Dennison. Integracja Mózgu. Międzynarodowy Instytut NeuroKinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów, Warszawa, 2004 2. Dennison, G. E. Dennison. Kinezjologia Edukacyjna dla Dzieci. Międzynarodowy Instytut NeuroKinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów, Warszawa, 2003 3. Dennison, G. E. Dennison. Gimnastyka Mózgu. Międzynarodowy Instytut NeuroKinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów, Warszawa, 2005 Wszystkie cytowania umieszczone w ekspertyzie pochodzą z publikacji. magura moderatorzakręcony tata Cysia Pomógł: 1 razWiek: 48 Dołączył: 06 Lip 2007Posty: 4076Skąd: Gliwice Wysłany: 2008-03-12, 18:30 Bardzo interesująca opinia choć w dobrym tonie jest również podać źródło. [PDF] Jeszcze dalej idzie tekst zamieszczony w Naszym Dzienniku, nr 128 ( "Naukowa pedagogika czy magiczne uzdrowicielstwo? Orientalne i okultystyczne inspiracje kursów dla nauczycieli." Johanko, zanim będziesz dalej pisać proponuję zacząć tutaj. _________________ Liski_5 to Lusi, Michał (vel magura) i nasze Liski-urwiski: Paweł (14), Marcinek z zD ( oraz Zosia (8). Johana milczek Dołączył: 12 Mar 2008Posty: 6 Wysłany: 2008-03-12, 22:45 Przepraszam, że ja tak na opak. A tekst miałam w formacie .doc już dawno ściągnięty i trudno mi było podać konkretne źródło. Za brak informacji przepraszam. A myślę, że warto rozpatrzyć każdą metodę pod różnym kątem i zapoznać zarówno z argumentami za jaki i przeciwko. Pozdrawiam magura moderatorzakręcony tata Cysia Pomógł: 1 razWiek: 48 Dołączył: 06 Lip 2007Posty: 4076Skąd: Gliwice Wysłany: 2008-03-13, 00:27 Owszem Johanko, tym bardziej, że tych pochlebnych Dennison zebrał już chyba wystarczająco sporo i legenda urosła bo kwestie kognitywne rzadko kiedy uzyskują konstruktywną krytykę poza kręgami osób "wtajemniczonych". Samo zrozumienie zasad wymaga jednak wiedzy eksperckiej, a co dopiero krytyczne spojrzenie. _________________ Liski_5 to Lusi, Michał (vel magura) i nasze Liski-urwiski: Paweł (14), Marcinek z zD ( oraz Zosia (8). szałwia trajkotek Pomogła: 2 razyWiek: 44 Dołączyła: 24 Paź 2009Posty: 1515Skąd: Gniezno Wysłany: 2012-04-17, 16:51 Koleżanka pedagog zaproponowała mi udział w szkoleniu i skusiłam się Tak więc przed mną pracowity weekend Mam nadzieję, że warto ! Widzę , że nieźle odświeżyłam wątek ... _________________Sylwia - mama Wiktora ( i Igorka z zD ( groszek junior admin Pomogła: 13 razyWiek: 59 Dołączyła: 11 Gru 2006Posty: 14048Skąd: Warszawa Wysłany: 2012-04-17, 21:11 Życzę powodzenia! Ja kiedyś tez kupiłam sobie książeczkę o tym, ale potem usłyszałam ,opinie neurologów i sobie odpuściłam ... _________________Dzieci ponadPółwiecznego groszka Marysia 35 Maciek i Kasia po 33 Marcin 30 Małgosia 28 Mateusz 24, Maksymilian 17lat ( szałwia trajkotek Pomogła: 2 razyWiek: 44 Dołączyła: 24 Paź 2009Posty: 1515Skąd: Gniezno Wysłany: 2012-04-22, 18:25 No i po szkoleniu Zaświadczenie nr 501 mam... Z wrażeń na gorąco - to wierzę, że ćwiczenia faktycznie mają wpływ na poprawę koncentracji. A w najbliższym czasie planuję poeksperymentować troszkę na moim 6-latku... _________________Sylwia - mama Wiktora ( i Igorka z zD ( kabatka adminZałożyciel forum i Stowarzyszenia "Zakątek 21" Pomogła: 1 razWiek: 45 Dołączyła: 28 Wrz 2006Posty: 14639Skąd: Warszawa Wysłany: 2012-09-28, 17:26 szałwio i jak - przydało się szkolenie? Wykorzystujesz je? _________________Monika, mama anielskiego Kubuli z zD (ur. - zm. , Ninki (ur. r.) i Lilki (ur. r.) szałwia trajkotek Pomogła: 2 razyWiek: 44 Dołączyła: 24 Paź 2009Posty: 1515Skąd: Gniezno Wysłany: 2012-09-29, 16:39 Trochę wykorzystuję, ale raczej ze starszym synkiem Leniwe ósemki świetne są do ćwiczenia liter. Ale podkłady muzyczne do zabaw podobają się także Igorowi! _________________Sylwia - mama Wiktora ( i Igorka z zD ( Wyświetl posty z ostatnich: Zakątek 21 Strona Główna » Zakątkowe mądrości » Zakątek medyczny » Metody rehabilitacji » Gimnastyka mózgu wg Dennisona Nie możesz pisać nowych tematówNie możesz odpowiadać w tematachNie możesz zmieniać swoich postówNie możesz usuwać swoich postówNie możesz głosować w ankietachNie możesz załączać plików na tym forumNie możesz ściągać załączników na tym forum Dodaj temat do UlubionychWersja do druku Skocz do: Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB GroupTheme xand created by spleen modified by warna fixing Program do sklepu Ćwiczenia metodą Dennisona przynoszą efekty w postaci poprawy koncentracji na zadaniach, poprawy koordynacji wzrokowo-ruchowej, poprawy różnych umiejętności szkolnych (wysławiania się, czytania, liczenia, zapamiętywania cyfr, pisania), zwiększania zdolności manualnych, uaktywniania lewej półkuli mózgu, synchronizacji współpracy obu półkul mózgowych.
Przewiń do zawartości KADRA MAŁE GACNOLekarzelekarz Alicja Starczak Lekarz specjalista rehabilitacji medycznej Fizjoterapeuci:mgr Radosław Bielaszewski kinesilogy taping, PNF podstawowy, PNF w leczeniu bólów krzyża, PNF rozwijający, moduł I medycyny ortopedycznej wg dr James’a Cyriax’a, obsługa rezonansu stochastycznego, szkolenie z zastosowania kombinezonu Thera Suit, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. mgr Agnieszka Kiełpińska PNF podstawowy, PNF rozwijający, NDT Bobath, kinesiotaping, kurs masażu II°, diagnoza RTG,KT, MRI, analiza radiologiczna w ortopedii i traumatologii narządu ruchu, stymulacja rozwoju dziecka z wykorzystaniem metody Weroniki Sherborne, terapia ręki, wielowymiarowa terapia stóp, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, szkolenie obsługi LOKOMATU, obsługa REZONANSU STOCHASTYCZNEGO, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. Prawidłowa motoryczna ontogeneza w pierwszym roku życia dziecka, ocena neurorozwojowa – praca z pacjentem. mgr Agnieszka Jasionek współczesne metody diagnostyki i leczenia dysfunkcji tkanek miękkich, obsługa rezonansu stochastycznego, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, analiza chodu w MPD, szkolenie obsługi Lokomatu, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów, kurs z integracji sensorycznej I stopnia Kurs NDT BOBATH Terapia Neurorozwojowa – kurs podstawowy mgr Martyna Kuchmistrz Badanie i terapia dorosłych z chorobami neurologicznymi – koncepcja Bobath – kurs podstawowy Kurs podstawowy PNF szkolenie obsługi LOKOMAT kurs integracji sensorycznej 1 stopień Kurs NDT BOBATH Terapia Neurorozwojowa – kurs podstawowy Terapia małego dziecka z obciążonym wywiadem neurologicznym kurs Pinoterapia mgr Michał Urbański Badanie i terapia dorosłych z chorobami neurologicznymi – koncepcja Bobath – kurs podstawowy kurs plastrowanie kinezjologiczne kurs Anatomy Trains Structure and Function kurs Neurorozwojowa diagnostyka i rehabilitacja dzieci kurs terapii MEDEK kurs BEBALANCED Funktional Training kurs podstawowy PNF kurs urazy rdzenia kręgowego – postępowanie terapeutyczne Certyfikowany użytkownik LOKOMAT Certyfikowany terapeuta EKSO kurs integracji sensorycznej 1 stopień Badanie i dokumentacja medyczna w fizjoterapii – szkolenie Kurs NDT BOBATH Terapia Neurorozwojowa – kurs podstawowy Terapia małego dziecka z obciążonym wywiadem neurologicznym kurs Pinoterapia kurs podstawowy Halliwick mgr Paweł Kiełpiński PNF podstawowy, PNF rozwijający, metoda Vojty dla dorosłych, kinesiotaping, kurs masażu II°, diagnoza RTG,KT, MRI, analiza radiologiczna w ortopedii i traumatologii narządu ruchu, wielowymiarowa terapia stóp, terapia ręki, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, szkolenie obsługi LOKOMATU, obsługa REZONANSU STOCHASTYCZNEGO, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów, kurs z zakresu podstaw rolowania, oraz certyfikat – PODSTAWY STYMULACJI BAZALNEJ Z OSOBAMI Z GŁĘBOKIM UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM Prawidłowa motoryczna ontogeneza w pierwszym roku życia dziecka, ocena neurorozwojowa – praca z pacjentem kurs pogłębiający Stymulacji Bazalnej wg koncepcji prof. A. Frohlicha Kończyna górna po udarze – diagnoza i terapia mgr Damian Lewandowski Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne, PNF podstawowy, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, szkolenie obsługi LOKOMATU, obsługa REZONANSU STOCHASTYCZNEGO, IBITA BOBATH dla dorosłych, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów kurs pogłębiający Stymulacji Bazalnej wg koncepcji prof. A. Frohlicha IBITA Bobath kurs rozwijający PNF – kurs rozwijający, Stymulacja Bazalna wg koncepcji prof. A. Frohlicha – kurs pogłębiający FDM intensywny Pinoterapia Ostry Dysk w modelu POSTURAL FULCRUM by Rafał Krasicki Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne Sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów Szkolenie obsługi EGZOSZKIELETU, LOKOMATU, REZONANSU STOCHASTYCZNEGO kurs podstawowy Halliwick mgr Marcin Pepliński kurs PNF, analiza chodu w MPD, skoliozy, zespoły bólowe kręgosłupa, certyfikowany użytkownik Lokomat, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, obsługa rezonansu stochastycznego, sala doświadczania świata, Postępowanie terapeutyczne z pacjentem po urazach rdzenia kręgowego. mgr Anita Gostomska kurs masażu relaksacyjnego, Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne, wczesna interwencja, nowoczesne zabiegi fizykalne w urazach sportowych certyfikowany użytkownik Lokomat, NDT Bobath, NDT Bobath Baby, obsługa rezonansu stochastycznego, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, język migowy podstawowy, analiza chodu w MPD, stymulacja bazalna koncepcji prof. Fröhlich’a do pracy z osobami z głębokim upośledzeniem umysłowym, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów Odruchowa lokomocja wg Vojty- znaczenie przepony w sterowaniu posturalnym Prawidłowa motoryczna ontogeneza w pierwszym roku życia dziecka, ocena neurorozwojowa – praca z pacjentem. mgr Michalina Wrzeszcz instruktor rekreacji ruchowej ze specjalnością hipoterapia, analiza chodu w MPD, PNF podstawowy, certyfikowany użytkownik Lokomat, sala doświadczania świata. mgr Paweł Jędrak PNF podstawowy, PNF w pediatrii, kurs masażu leczniczego, thera togs, obsługa rezonansu stochastycznego, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit zespoły bólowe kręgosłupa, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów anatomia palpacyjna narządu ruchu Fizjoterapia funkcjonalna chorych po ogniskowym uszkodzeniu mózgu Taśmy anatomiczne struktura i funkcja Zoga multidimensional movement szkolenie Koncepcja Mulligana mgr Justyna Bogdańska kurs PNF podstawowy studia podyplomowe – Fizjoterapia w pediatrii – w trakcie Technik masażysta PNF podstawowy Anatomy Trains in Structure & Function Ruch Rozwijający wg Weroniki Sherborne szkolenie zastosowania kombinezonu Theta Suit szkolenie z zastosowania ortezy SAEBO mgr Artur Rostankowski Badanie i terapia dorosłych z chorobami neurologicznymi – koncepcja Bobath – kurs podstawowy ukończone kursy PNF 1 i PNF 2 IBITA Bobath kurs rozwijający – kończyna górna mgr Justyna Rak mgr fizjoterapii kurs – terapia funkcjonalna pacjentów po uszkodzeniu OUN kurs „ Terapia funkcjonalna pacjentów po uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego” kurs PNF podstawowy level 1 i 2 wg koncepcji M. Knott kurs „ Taping rehabilitacyjny” kurs „ Masaż tkanek głębokich i rozluźnianie mięśniowo- powięziowe z anatomią palpacyjną” szkolenie z obsługi rezonansu stochastycznego szkolenie z zastosowania kombinezonu Thera Suit szkolenie z obsługi urządzenia BTL-6000-TR- Therapy do terapii radiofalowej szkolenie z obsługi urządzenia SALUS- TALENT Stopa dziecka: diagnostyka i terapia Funkcjonalny trening sensomotoryczny Ukończenie obsługi Lokomatu mgr Łukasz Śmieszek kurs podstawowy PNF ( 1 i 2 stopień), PNF rozwijający, PNF w skoliozach, PNF w neurologii, masaż 2 stopnia Badanie i terapia dorosłych z chorobami neurologicznymi – koncepcja Bobath – kurs podstawowy PNF podstawowy ( PNF 1 i PNF 2 ) PNF rozwijający ( PNF 3 ) PNF w neurologii ( PNF 4) PNF w skoliozach Medycyna ortopedyczna wg. Cyriax’a moduły: A, B, C Masaż leczniczy – II stopnia Kinesiology Taping Szkolenie Therasuit Method mgr Karolina Pik podstawowe założenia, zasady i metodyka wieloprofilowego usprawniania dzieci z wczesnym uszkodzeniem mózgu w systemie nauczania kierowanego, stymulacja systemu taktylnego i jej wpływ na rozwój psychoruchowy dziecka, kinezjologia edukacyjna „Brain Gym”® metody dr Paula Dennisona i Gail Dennison, terapia ręki, integracja sensoryczna I stopnia, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, obsluga REZONANSU STOCHASTYCZNEGO, diagnostyka wad postawy z elementami gimnastyki korekcyjnej, kurs sensoplastyki, masaż gorącymi kamieniami, podyplomowe: terapia zajęciowa, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. Prawidłowa motoryczna ontogeneza w pierwszym roku życia dziecka, ocena neurorozwojowa – praca z pacjentem Kurs NDT BOBATH Terapia Neurorozwojowa – kurs podstawowy lic. Mirosława Napiontek Szkolenie z obsługi Lokomatu, Szkolenie z obsługi rezonansu stochastycznego, Szkolenie z instalacji i obsługi urządzenia Lite Gate, Szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, Instruktor Nordig Walking, Szkolenie pt: „ Sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów”, Szkolenie pt” Analiza chodu w mózgowym porażeniu dziecięcym”, Szkolenie z aktywnej jazdy na wózku inwalidzkim, Warsztaty pt: „ Zaopatrzenie ortopedyczne stosowane u dzieci z zaburzeniami funkcjonowania układu nerwowego”, Kurs: Wybrane elementy integracji sensorycznej, Kurs masażu sensorycznego Szkolenie Medek lic. Anna Czerwińska PNF podstawowy szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit obsługa rezonansu stochastycznego Techniki wspierające emocjonalny rozwój dziecka od 3 roku życia Wybrane elementy Integracji Sensorycznej Masaż sensoryczny Stymulacja rozwoju dzieci z wykorzystaniem metody Weroniki Sherborne Szkolenie z zakresu zastosowania tlenoterapii w opiece przedszpitalnej kurs integracji sensorycznej 1 stopień lic. Anna Szamocka PNF podstawowy, analiza chodu w MPD, masaż lomi lomi, instruktor rekreacji ruchowej ze specjalnością HIPOTERAPIA, szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów, obsługa REZONANSU STOCHASTYCZNEGO Odruchowa lokomocja wg Vojty- znaczenie przepony w sterowaniu posturalnym Prawidłowa motoryczna ontogeneza w pierwszym roku życia dziecka, ocena neurorozwojowa – praca z pacjentem. kurs integracji sensorycznej 1 stopień mgr Anna TajlUKOŃCZONE KURSY I SZKOLENIA: PNF podstawowy, Cyriax moduł A, Masaż gorącymi kamieniami, Warsztaty drenażu limfatycznego, Kinezjotaping, Odruchy pierwotne, wygaszanie odruchów przetrwałych, Udział w Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej pt: Zdrowie i jego funkcjonowanie we wszystkich sferach życia, Obsługa Sali Doświadczeń Świata oraz aparatury fizykoterapeutycznej, Obsługa rezonansu stochastycznego, Szkolenie zastosowania kombinezonu Thera Suit, Medycyna manualna wg dr Składowskiego – PINOPRESURA. ukończyła kurs chiropraktyki szkolenie z systemu C-Eye w ocenie stanu pacjenta, neurorehabilitacji i komunikacji kurs terapii MEDEK mgr Miłosz Kankowski Badanie i terapia dorosłych z chorobami neurologicznymi – koncepcja Bobath – kurs podstawowy mgr Katarzyna Trawczyńska kurs kinesio taping kurs masaż tkanek głębokich kurs skoliozy -diagnostyka i postępowanie fizjoterapeutyczne szkolenie stopa dziecka – diagnostyka i terapia kurs podstawy terapii manualnej powięź – zintegrowane techniki mięśniowo-powięziowe kurs manipulacje krótkodźwigniowe HVLA szkolenie zintegrowane techniki pracy z blizną szkolenie narzędziowa terapia tkanek miękkich kurs anatomia palpacyjna z rozluźnieniem struktur mięśniowo-powięziowych kurs profilaktyka i reedukacja mięsni dnia miednicy wg koncepcji corefit system kurs terapia manualna w ginekologii i położnictwie kurs podstawowy Halliwick Specjaliścimgr Magdalena Lewandowska licencjat z rehabilitacji rekreacji, magister oligofrenopedagog, przygotowanie pedagogiczne, kurs instruktora rekreacji ruchowej, szkolenie biofeedback I stopnia, refleksologia stóp, terapia behawioralna I, II, III°, terapeuta Integracji Sensorycznej I°, podyplomowe studia z psychopedagogiki i pomocy rodzinie -masaż gorącymi kamieniami, terapia czaszkowo-krzyżowa I, II, trening kompetencji umiejętności społecznych, rehabilitacja dzieci i niemowląt w oparciu o terapię sensomotoryczną, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. mgr Joanna Durejko oligofrenopedagog EEG biofeedback, terapia ręki I i II stopnia, diagnoza i terapia funkcji wzrokowych, neurobiologiczne podstawy integracji sensorycznej, Ruch rozwijający Weroniki Sherborn, integracja sensoryczna I stopnia, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów, szkolenie z systemu C-Eye w ocenie stanu pacjenta, neurorehabilitacji i komunikacji studia psychologiczno-pedagogiczne studia podyplomowe : terapia zajęciowa drugi stopień SI QEEG a EEG Biofeedback. udział w licznych konferencjach mgr Elżbieta Ogłuszko pedagog studium pomocy psychologicznej dla pracowników socjalnych i pedagogów, wczesne wspomaganie rozwoju dziecka, rewalidacja ruchowa i emocjonalna, komputer w pracy nauczyciela, prowadzenie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych z dziećmi i młodzieżą upośledzonymi w stopniu głębokim, szkolenie teoretyczne i praktyczne w zakresie kinezjologii edukacyjnej „Gimnastyka mózgu wg P. Dennisona I i IT stopień, program rozwoju komunikacji MAKATON, Knill M. Knill Ch. Programy aktywności. Świadomość ciała, kontakt i komunikacja, dotyk i komunikacja, Ruch rozwijający Weroniki Sherbone, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. mgr Wioletta Głomska pedagogika – specjalność opiekuńczo-wychowawczą podyplomowe logopedia, terapia logopedyczna, podyplomowe neurologopedia, kurs kwalifikacyjny oligofrenopedagogika, terapia logopedyczna dzieci z MPD, kompleksowa terapia jąkania, terapia logopedyczna dzieci z rozszczepem podniebienia, Knill M. Knill Ch. Programy aktywności. Świadomość ciała. kontakt i komunikacja, dotyk i komunikacja, program rozwoju komunikacji Makaton, praca z uczniem nadpobudliwym i z trudnościami w uczeniu się, kurs wstępny z pedagogiki zabawy, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. mgr Magdalena Wojtowiczlogopeda, neurologopeda Kursy: Manualna Terapia Dysfagii Elastyczny Terapeutyczny Taping w logopedii Terapia pozycji oralnej mgr Joanna Karnowska pedagog pedagogika specjalna- rewalidacja szkolenia: metody pracy z dzieckiem z autyzmem w przedszkolu i szkole podstawowej, Makaton, prowadzenie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych z dziećmi i młodzieżą upośledzonymi w stopniu głębokim, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. Tomasz Jasiński kynoterapeuta, stymulacja bazalna koncepcji prof Fröhlich’a do pracy z osobami z głębokim upośledzeniem umysłowym I° i II°, sala doświadczania świata jako sposób na stymulację rozwoju zmysłów. Marcin Myśliński instruktor rekreacji ruchowej ze specjalnością hipoterapia mgr Beata Górnowicz - Wytrążek pedagog pedagog specjalny oligofrenopedagog terapeuta zajęciowy socjoterapeuta terapeuta ręki i stopy I i II stopnia kurs „Plastyka sensoryczna jako nowoczesna metoda pracy z dzieckiem” certyfikowany terapeuta I stopnia z Audio-Psycho-Fonologii upoważniający do diagnozowania i prowadzenia treningu uwagi słuchowej metodą prof. Alfreda Tomatisa – Członek Stowarzyszenia Terapeutów Metody prof. Alfreda Tomatisa „Mamy Głos” mgr Izabela Jankowska Neurologopeda Terapia behawioralna (1, 2 i 3 stopień) Tyflopedagogika Oligofrenopedagogika Studium Pomocy Psychologicznej Terapia bazalna (1 i 2 stopień) Trening Umiejętności Społecznych (TUS) Szkolenia doskonalące/ certyfikaty: AAC w praktyce Elektrostymulacja w logopedii Kinezjotaping w logopedii Monachijska funkcjonalna diagnostyka rozwojowa Zastosowanie metody integracji sensorycznej w pracy logopedy Diagnoza i terapia ręki (1 i 2 stopień) Terapia sensomotoryczna i korekta dysfunkcji ustno- twarzowych Terapia Taktylna wg metody dr S. Masgutowej Integracja odruchów ustno- twarzowych wg S. Masgutowej Makaton (trzy poziomy) Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka Stymulacja mechanizmów lewopółkulowych (Metoda Krakowska) Terapia neurobiologiczna (Metoda Krakowska) Diagnoza różnicowa dzieci z zaburzeniami rozwoju językowego Psychopedagogika traumy Miofunkcjonalna terapia wg A. Kittel Kadra Kierownicza Do góry Skip to content4. dr Paul E. Dennison najprawdopodobniej nigdy nie prowadził badań naukowych nad wpływem proponowanych przez niego ćwiczeń na procesy zachodzące w mózgu oraz na wyniki uczenia się. [ 15 ] W 2007 roku ukazują się kolejne prace krytyczne, w których gimnastyka mózgu® na podstawie danych z zakresu neuronauki jest określona w
Gimnastyka Paula Dennisona, zwana inaczej kinezjologią edukacyjną lub gimnastyką mózgu, jest to metoda mająca na celu pomoc w uczeniu się poprzez usunięcie z ciała i mózgu ukrytych blokad. Ćwiczenia Paula Dennisona prowadzą do sprawnego posługiwania się obiema półkulami mózgowymi. Ćwiczenia mają za zadanie rozwinąć w pełni ukryte dotąd potencjalne możliwości dzieci. Gimnastyka mózgu polega na świadomym wykorzystaniu mięśni celem wzbogacenia odpowiednich partii mózgu o nowe połączenia nerwowe. Nasz mózg bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem. Kieruje on poszczególnymi częściami ciała poprzez impulsy rozchodzące się w układzie nerwowym. Impulsy te mają ważną zaletę – mogą wędrować w obu kierunkach: od mózgu do danej części ciała i od ciała do mózgu. Proponowane ćwiczenia umożliwiają efektywniejsze uczenie się, polepszają kondycję fizyczną, psychiczną. Ogromne znaczenie gimnastyka mózgu ma dla dzieci dyslektycznych, dysortograficznych, dysgraficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, z porażeniem mózgowym, czyli dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne. Najważniejsze ćwiczenia: „leniwe ósemki” – doskonalą ruchy gałki ocznej, koordynację ręka- oko, poprawiają sprawność rozpoczynamy lewą ręką i kreślimy znak położonej ósemki. Znak ósemki zakreślamy tak, aby punkt przecięcia linii znajdował się na wysokości oczu, na wprost nosa. Ręka porusza się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, w górę, zatacza pętlę „słoń” – daje poczucie równowagi i koncentrację, ułatwia zapamiętywanie cyfr i pozycja ciała, kolana lekko rozstawione. Głowa dotyka ramienia. Zakreślając ręką odpowiedni ruch śledzimy ją oczyma jak wyobrażoną przez siebie na dalszym planie ósemkę. „sowa” – wzmacnia pamięć, wzmaga matematyczną precyzję, polepsza mocno i ściskamy mięsień barku lewego prawą dłonią. Powoli obracamy głowę spoglądając za siebie przez lewe ramię, głęboko oddychamy, opuszczamy luźno głowę, robimy głęboki wdech i rozluźniamy mięśnie karku. Powtarzamy ściskając drugi bark. „ruchy naprzemienne” – poprawiają intuicję, wyostrzają jasność myślenia, poprawiają wymowę i polega na jednoczesnym wymachu ręki do przeciwnej do niej nogi. W ten sposób uaktywniamy obie półkule mózgu do równoczesnej pracy. „sięganie po piłkę” (luźne skłony) – wzrost pewności siebie, poczucie równowagi i koordynacja ciała, poprawa abstrakcyjnego skrzyżowane w kostkach. Wykonujemy skłon klatką piersiową do nóg na wydechu. Sięgamy dłońmi jak najdalej przed wykonujemy przy podnoszeniu ciała. „krążenie szyją” – odciążenie centralnego systemu nerwowego, prawidłowe wykonujemy bardzo wolnym i delikatnym ruchem przenosząc głowę od jednego do drugiego obojczyka. Na koniec pomyśl, że po twojej szyi spływa ciepły wodospad. „punkty na myślenie” – stymulują przepływ krwi do uszu. Chwytamy dwoma palcami najpierw lewe ucho, zaczynamy od góry małżowiny i pocieramy je. Końcówkę ucha ciągniemy w dół. Później masujemy drugie.
Plik Scenariusz zajęcia z zakresu terapii pedag z elem metody kinezjologii edukacyjnej wg Dennisona.doc na koncie użytkownika AGARR • folder KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA • Data dodania: 17 kwi 2011 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do
Database Error: Unable to connect to the database:Could not connect to MySQL
.
